اگرچه کمتر دیده میشود که دنباله یک فیلم، کاندید جایزه اسکار شود (آخرین بار این اتفاق در سال 2015، برای فیلم Mad Max: Fury Road رخ داد) و فیلمهایی که برچسب «فیلم کودکان» را دریافت میکنند در مراسم اسکار نادیده گرفته میشوند (فیلمهای Toy Story 3 در سال 2010 و Hugo در سال 2011 از موارد استثنا هستند)، اما فیلم Paddington حداقل شایسته نامزدشدن برای این جایزه است.
فیلم پدینگتون 2 در ماه ژانویه در آمریکا اکران شد و معمولا این ماه توسط اعضای اسکار نادیده گرفته میشود و داستان یک خرس (که با CGI ساخته شده) که سعی دارد یک کتاب پاپ آپ برای عمهاش (یک خرس CGI دیگر) بخرد، در مقایسه با فیلمهایی چون Roma یا A Star is Born، مسخره و بچگانه بهنظر برسد. هنرنمایی هیو گرانت (Hugh Grant) که برای پدینگتون 2 کاندید جایزه بفتا شد، قطعا در برابر هنرنمایی لیدی گاگا در A Star is Born چندان به چشم نمیآید. اما اینها بهانههای کافی برای نادیدهگرفتن پدینگتون 2 نیستند.
توجه کنید که پدینگتون 2 در سایت Rotten Tomatoes، بهترین فیلم از نظر منتقدان است؛ در واقع، این فیلم بیشترین تعداد نقد را برای یک فیلم با امتیاز 100 دارد. این فیلم سال گذشته در بریتانیا اکران شد و کاندید سه جایزه بفتا بهترین فیلم بریتانیایی، بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و هیو گرانت، با شکست دادن سم راکول (Sam Rockwell) و ویلم دافو (Willem Dafoe) جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از انجمن منتقدان فیلم لندن دریافت کرد.
اگرچه هنوز زمان نسبتا زیادی تا معرفی نامزدهای جایزه اسکار باقیمانده، اما حداقل باید انتظار داشته باشیم که در برخی رسانهها، پدینگتون 2 در میان فیلمهای برتر سال باشد. فیلم Paddington 2 فیلمی شاد و سرخوشانه است که میتواند برای یک ساعت و نیم، حال تماشاگر خود را نیز بهتر کند. پدینگتون 2 از معدود فیلمهایی است که کودکان و والدین را به یک اندازه سرگرم میکند و خیلی سریع به یکی از محبوبترین فیلمهای خانوادگی تبدیل شده است. در سینمای امروزه، دیدن آثاری مانند پدینگتون 2 عادی نیست و از اکنون میتوان آن را یک اثر کلاسیک دانست.
همانطور که گفته شد، پدینگتون 2 احتمالا توسط اعضای اسکار نادیده گرفته خواهد شد، اما این فیلم در پنج شاخه زیر میتواند کاندید جایزه اسکار باشد.
بهترین فیلم
امسال فیلمهای مختلف و گوناگونی برای جایزه اسکار دارند. در کنار آثاری چون First Man و Green Book، فیلم Roma بعد از سالها میتواند اولین فیلم غیرانگلیسیزبان برنده جایزه اسکار باشد. فیلم The Favourite از جذابترین فیلمهای تاریخی است و A Star Is Born، واقعا باعث زایش ستارههای جدیدی در سینما (لیدی گاگا به عنوان بازیگر و بردلی کوپر به عنوان کارگردان) شده است و جواهری در ژانر کمدی رمانتیک – موزیکال است.
با وجود این تنوع، چرا باید فیلمی مانند Paddington 2 نادیده گرفته شود. فیلمی خانوادگی و به شدت سرگرمکننده که در انتها، سنگدلترین افراد را نیز شیفته خود میکند و فروش خوبی هم داشته است. پدینگتون 2 فیلم خندهداری است که لحظات طنز آن، پلی میان CGI و سینمای صامت است. سکانس تعقیب و گریز ابتدای آن، ادای دینی به هارولد لوید (Harold Lloyd) و قسمت زندان فیلم نیز ادای احترام به چارلی چاپلین است (Charlie Chaplin) است. سکانس قطار انتهای فیلم نیز یادآور باستر کیتون (Buster Keaton) و البته ژان کلود ون دام (Jean Claude Van Dam) است. از نظر مضمون نیز پدینگتون 2 یکی از مهمترین فیلمهای امسال است و به تماشاگر خود یادآور میشود که هر فردی، فارغ از نژاد و رنگ پوست، میتواند در یک جامعه زندگی کند. کمتر فیلمی است که بتواند مانند پدینگتون 2، سرگرمکننده و در عین حال تأثیرگذار باشد.
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
نقش فنیکس بوچانان، قطعا یکی از به یاد ماندنیترین نقشآفرینیهای هیو گرانت است. بوچانان یک بازیگر ازنفسافتاده است که کارش به بازی در تبلیغات تلویزیونی و کارناوالها کشیده و برای بازگشت به دوران اوج هر کاری میکند (جالب است که خود هیو گرانت، که در دهه 90 یکی از بزرگترین ستارههای فیلمهای کمدی رمانتیک بود، مدت زیادی است که از روزهای شهرت خود فاصله گرفته است). بوچانان برای به دست آوردن کتاب پاپ آپ پدینگتون خود را به شکلهای مختلفی درمیآورد و هیو گرانت به زیبایی این نقش را از آن خود کرده است.
دیدن گرانت در یک نقش منفی جذاب است و شاید بهترین قسمت از بازی او، تقابل او با هیو بونویل (Hugh Bonneville) و سالی هاوکینز (Sally Hawkins) باشد. او از تمام لحظاتی که داشته نهایت استفاده کرده و شمایل یک بازیگر انسانستیز مغرور و خودپرست را به خوبی به تصویر کشیده است.
بهترین جلوههای ویژه
این روزها شخصیتهای زاده کامپیوتر با شمایلی واقعگرایانه به وفور یافت میشوند و دیگر ساخت یک خرس کامپیوتری سخنگو کار سختی نیست. اما پدینگتون 2 از نظر فناوری انیمیشن یک شگفتی است. این خرس سه بعدی به شدت قابل باور، ملموس، قابل درک و دوست داشتنی است.
تیم جلوههای ویژه فیلم پدینگتون 2 توانستهاند ترکیب خوبی از یک حیوان وحشی و یک لندنی مؤدب را در پدینگتون خرسه ایجاد کنند. او خرسی است که با وقار و متانت به سراغ مشتریانش میرود و در نهایت مانند یک حیوان وحشی، با بدن پشمالوی خود شیشهها را تمیز میکند. او در عین حال که دوستداشتنی است، به شدت بامزه است و چشمان او نیز اگرچه زاده کامپیوتر هستند، به شدت واقعی به نظر میرسند. از طراحی پشمها و موهای او نیز نباید بگذریم که دقت در آنها، مایه حیرت خواهد شد.
بهترین موسیقی متن
داریو ماریانلی (Dario Marianelli) که برای فیلم Atonement برنده جایزه اسکار شده بود، باید برای موسیقی متن پدینگتون 2 کاندید جایزه اسکار شود. موسیقی متن پدینگتون 2 رنگارنگ و شاد است، اما تماشاگر را خسته نمیکند، احساساتبرانگیز است اما دل را پس نمیزند و همیشه با نام پدینگتون گره خواهد خورد. صدای سنتور ابتدای فیلم، کلاس خاصی به موسیقی متن آن میبخشد و در ادامه، ماریانلی به خوبی میتواند موسیقی متن فیلم را با سامبا، آهنگهای نظامی و حتی موسیقی کلیسایی ترکیب کند و با حال و هوای پدینگتون متناسب باشد. موسیقی متن پدینگتون 2 عمیق، غنی و به شدت جذاب و شنیدنی است.
بهترین طراحی لباس
شخصیت فنیکس بوچانان فرصت خوبی به لیندی همینگ (Lindy Hemming)، طراح لباس فیلم، برای درخشش داده است. بوچانان از تغییر ظاهر فقط برای مخفی شدن استفاده نمیکند، او این کار را بسیار جدی میگیرد و وسواس زیادی به خرج میدهد تا تغییر ظاهر او به بهترین شکل انجام شود. وقتی او در هیبت یک شوالیه فرو میرود، اصرار دارد که لباس شوالیه او از یک لباس کلیشهای متفاوت باشد. وقتی او خود را به عنوان یک راهبه جا میزند، اصرار دارد که یک راهبه باوقار باشد. از لباس معمولی او نیز نباید غافل شویم که شمایل یک بازیگر برجسته اما فراموششده را به خوبی یادآور میشود.
لباسهای بوچانان در کنار بارانی آبی و کلاه زرد پدینگتون، از جمله جنبههای فیلم هستند که به شدت به چشم میآیند و لیندی همینگ، دلیل اصلی چنین اتفاقی است. سایر لباسهای فیلم نیز زیبا هستند، مخصوصا لباسهای زندانیان که هم طرحی آشنا از لباسهای زندان هستند، هم با طیفی از خاکستری، حال و هوای خاصی به زندان بخشیدهاند که ناشی از حضور پدینگتون است.
نظر شما درباره فیلم پدینگتون 2 چیست؟ آیا این فیلم شایسته نامزد شدن برای جایزه اسکار است؟