شاهزاده دایانا اسپنسر، عروس دربار پادشاهی بریتانیا که به شکلی تراژیک در یک تصادف کشته شد، همواره سوژه جذابی برای رسانه‌های غربی بوده است؛ تا جایی که عملا در بریتانیا از او یک بت ساخته‌اند. این شخصیت تاریخی بارها سوژه فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی بوده است و ظاهرا انگلیسی‌ها از دوباره‌گویی داستانی تکراری درباره یک شخصیت سلطنتی هیچوقت خسته نمی‌شوند.
فیلم Spencer به ماجراهای شاهزاده دایانا – با بازی کریستن استیوارت (Kristen Stewart) – در دوره‌ای کوتاه قبل از تعطیلات کریسمس می‌پردازد؛ زمانی که دایانا احساس می‌کند زندگی در دربار ملکوتی بریتانیا مانند زندانی شدن است و ازدواجش با چارلز، شاهزاده ولز و پسر ملکه الیزابت دوم، به بن بست رسیده است.
پابلو لارین (Pablo Larrain) ظاهرا علاقه زیادی به تعریف داستان‌های خسته‌کننده و بی‌اهمیت درباره شخصیت‌های تاریخی دارد که علیرغم ادعاهای رسانه‌ها، نقشی در تاریخ ندارند. با این وجود، فیلم Jackie حداقل برهه‌ای حساس پس از ترور رئیس جمهور آمریکا را هدف قرار داده بود اما زندگی یکنواخت و مجمل دایانا اسپنسر، هیچ فراز و نشیبی برای خلق درام باقی نمی‌گذارد.
فیلم Spencer قرار است زندگی درباری بریتانیا را به شکلی بی‌پرده نشان دهد و اعضای خانواده سلطنتی را به جای انسان‌های خاص با امتیازهایی فراتر از انسان‌های عادی، افرادی نشان دهد که باید نقش مشخصی را ایفا کنند و حق خطا کردن یا بیان چهره واقعی خود را ندارند. اما در سال ۲۰۲۲، ابراز همدردی با فردی که تمام عمرش در ناز و نعمت بزرگ شده است، واقعا کار سختی است. علیرغم تلاش‌های پابلو لارین، دایانا به هیچ وجه چهره‌ای قابل درک نیست و نمی‌توان با مشکلات او در ازدواج یا نقشش در خانواده سلطنتی همذات‌پنداری کرد.
از آن‌جایی که فیلم Spencer واقعا داستانی برای تعریف کردن ندارد، عدم جذابیت کاراکتر دایانا یا سایر جنبه‌های زندگی خسته‌کننده سلطنتی‌اش، به هیچ وجه دلیل کافی برای تحمل ۱۱۷ دقیقه زمان فیلم نیستند. اگرچه طراحی صحنه و لباس فیلم با دقت زیادی انجام شده است و فیلمبرداری کلیر میثون (Claire Mathon) نیز منجر به خلق نماهایی زیبا و چشم‌نواز شده است، اما این‌ها برای تماشای مرثیه‌ای که پابلو لارین برای یک شاهزاده متمول انگلیسی طراحی کرده است، کافی نیستند.
حتی نقش آفرینی‌های عالی تیموتی اسپال (Timothy Spall) و شان هریس (Sean Harris) نیز نتوانسته‌اند کاراکتر دایانا را به کاراکتری قابل قبول و جالب برای یک فیلم درام تبدیل کنند. شاید اگر تمرکز فیلم روی کاراکتر جذاب‌تری مثل سرگرد ویژه الستر گرگوری بود یا رابطه بین دایانا و خدمتکارش، مگی – با بازی سالی هاوکینز (Sally Hawkins) – تمرکز بیشتری از سوی فیلمساز دریافت می‌کرد، با فیلمی دیدنی مواجه می‌شدیم اما دایانا اسپنسر، به غیر از شرایط مرگ تراژیکش، هیچ نکته جذابی برای داستان‌پردازی ندارد و پابلو لرین به خیال اینکه در حال به تصویر کشیدن بخشی انسانی از زندگی اوست، برهه‌ای را انتخاب کرده است که فاقد هر گونه اتفاق دراماتیکی است.
البته نباید از نقش استیون نایت (Steven Knight)، نویسنده فیلمنامه نیز غافل شد. داستان فیلم Spencer به قدری فاقد ضرباهنگ و پویایی است که برای تزریق درام، نویسنده زندگی دایانا را با ملکه آن بولین مقایسه می‌کند. آن بولین، ملکه انگلستان و همسر دوم شاه هنری هشتم بود که از سوی پادشاه به خیانت و توطئه قتل متهم شد و پس از دادگاهی نمایشی، گردن زده شد. شاهزاده دایانا، عضو خاندان سلطنتی انگلستان، زندگی آرام و یکنواختی در کنار خانواده‌اش دارد و ظاهرا چارچوب‌های زندگی درباری بریتانیا را با وضعیت آن بولین یکسان می‌داند. این مقایسه بی‌رنگ و بدلحن داستان، فقط باعث می‌شود که کاراکتر دایانا اسپنسر، به جای اینکه انسانی‌تر به نظر برسد، فردی به تصویر کشیده شود که به شکل کوته‌نگرانه‌ای متوجه نیست که چقدر از دنیا جدا افتاده است.
علاوه بر اینکه در فیلم Spencer با کاراکتری زننده مواجهیم و تقریبا داستانی نیز وجود ندارد، بازی کریستن استیوارت نیز دیگر مشکل عظیم و غیر قابل کتمان فیلم است. کریستن استیوارت بازیگر خوبی است اما نه تنها به هیچ وجه انتخاب مناسبی برای این نقش نیست، به دلیل لهجه انگلیسی بد و نقش آفرینی تصنعیش، به هیچ وجه برای حتی یک ثانیه به عنوان دایانا اسپنسر باورپذیر نیست. کریستن استیوارت که آمریکایی است، تلاش کرده تا لهجه انگلیسی دقیقی داشته باشد اما از آن‌جایی که تمام بازیگران مقابل او انگلیسی هستند و تعدادی از آن‌ها، از باتجربه‌ترین بازیگران سینما و تئاتر بریتانیا هستند، تصنع در لهجه و گفتار او نه تنها واضح، بلکه تقریبا غیر قابل تحمل است.
شاید برای شما جالب باشد
- بهترین بازی‌ها برای کارآگاهان
- بهترین فیلم‌های جدید که در بهمن ۱۴۰۰ می‌توانید دانلود کنید
- مایکروسافت اکتیویژن بلیزارد را خرید | تحلیل و پیش بینی آینده
علاوه بر لهجه تصنعی کریستن استیوارت، در تمام مدت زمان فیلم Spencer، به نظر نمی‌رسد که شاهد نقش آفرینی یک بازیگر حرفه‌ای هستیم. با لطف هنر ژاکلین دوران (Jacqueline Durran)، لباس‌های دایانا با دقت فوق‌العاده‌ای در فیلم Spencer بازسازی شده‌اند اما هنرنمایی خشک و تصنعی کریستن استیوارت باعث شده است تا به نظر برسد یک طرفدار پر و پا قرص خاندان سلطنتی بریتانیا، با پوشیدن لباس‌های دایانا اسپنسر در حال نمایش کازپلی است تا بازیگری. کریستن استیوارت با شدت و اغراق زیادی تلاش کرده تا حتی زبان بدن دایانا اسپنسر را شبیه‌سازی کند و در قالب او فرو برود، اما این تلاش او نافرجام بوده است. بر خلاف نظر بسیاری از طرفداران پادشاهی انگلستان، نقش آفرینی کریستن استیوارت در فیلم Spencer، یکی از بدترین نقش آفرینی‌های سال و همرده عملکرد او در فیلم‌های Twilight است.
اگرچه خاندان سلطنتی بریتانیا، مانند هر پادشاهی دیگری دارای فراز و نشیب‌های متعددی برای تعریف داستان‌های مختلف است، اما انتخاب گوشه‌ای از زندگی فردی دور از جامعه که در حباب خیال خود زندگی می‌کند و به نحوی خود را قربانی می‌بیند، نه تنها هیچ جذابیتی ندارد، بلکه نشان می‌دهد که چقدر مخاطبان چنین آثاری، چشم و گوش بسته و از واقعیت، دور افتاده هستند. فیلم Spencer که عوامل خوش‌نامی را در پشت و جلوی دوربین دارد، با بت‌سازی از کاراکتری سطحی و بی‌رنگ، از شیفتگی رسانه‌های غربی و سلطنت‌دوستان انگلیسی و آمریکایی که فاقد هر گونه بینش جهان شمول یا حتی نگاهی عاری از وهم هستند، بهره برده است تا خود را مطرح کند، اما بی‌شک یکی از بدترین و ناامیدکننده‌ترین فیلم‌های سال ۲۰۲۱ است.
کلا تصورم داره امروز نسبت به فیلمایی که تو لیستمه و هنوز ندیدم خراب میشه????????????
