نقد فیلم American Assassin

یک فیلم اکشن جاسوسی سرگرم‌کننده یا یک اثر پروپاگاندا؟

فیلم American Assassin، در نگاه اول، شباهت زیادی به فیلم‌های جیمز باند و البته جیسون بورن دارد و المان‌های مختلفی را از این دو فیلم، مخصوصا جیسون بورن وام گرفته است، اما بر خلاف فیلم‌های بورن که ماهیتی ضد سیاست‌های آمریکا داشتند، American Assassin اگرچه شاید فیلمی با همین مضمون به نظر برسد، اما یک فیلم پروپاگاندا است.

میچ رپ با بازی دیلن اوبراین، جوان رعنایی است که در ساحل، مشغول خوش‌گذرانی با دوست دختر خود است و کمی بعد از او خواستگاری می‌کند و بلافاصله پس از شنیدن بله، ساحل مورد حمله تروریست‌ها قرار می‌گیرد و کشتار عظیمی رخ می‌دهد. رپ از این ماجرا جان سالم بدر می‌برد و عمر خود را صرف مبارزه با تروریسم، به شیوه کاملا خودسرانه می‌کند و به استخدام CIA در می‌آید.

داستان فیلم American Assassin که از روی کتابی به همین نام، اثر وینس فلین نوشته شده، سرشار از کلیشه است و تقریبا هیچ پیچش داستانی خاصی که قابل پیش‌بینی نباشد، ندارد. اگرچه کاراکترهای فیلم جذاب هستند، اما می‌توان گفت که در چارچوب‌های مشخصی شکل گرفته‌اند. میچ یک ضدقهرمان آمریکایی است که توجه چندانی به فرامین ندارد. استن هرتلی با بازی مایکل کیتون، یک کهنه‌سرباز سرسخت و بداخلاق و مرشد قهرمان داستان است که درگیری شخصی با قطب منفی ماجرا دارد و رانی با بازی تیلور کیچ نیز سربازی است که از دولت ضربه خورده و در پی انتقام است. مانند سایر آثار جاسوسی آمریکایی، یک قطب منفی اهل خاورمیانه، در اینجا جناح راست ایران و یک فرد در جایگاه مدیریتی را داریم که به ضدقهرمان آشوبگر فیلم، ایمان دارد.

کاراکترهای فیلم، مخصوصا میچ رپ، برای تماشاگر قابل درک هستند.

با این وجود، فیلم کاراکترهای خوبی دارد. میچ رپ، خیلی سریع به عنوان یک ضدقهرمان شورشی که تعریف خود را از خوب و بد دارد، توسط تماشاگر مورد قبول واقع می‌گیرد. استن هرتلی نیز به لطف بازی خوب مایکل کیتون، کاراکتر باابهتی است که تماشاگر به او اهمیت می‌دهد. رانی نیز در هنگام مواجهه با هرتلی است که مورد توجه تماشاگر قرار می‌گیرد و حتی تا حدی می‌توان با او همذات پنداری کرد.

مسیر داستان نیز اگرچه دارای پیچش داستانی نسبتا بزرگی است، اما این پیچش داستانی، به هیچ وجه تعجب آور نیست و می‌توان انتظار تک تک اتفاقات فیلم را داشت. شاید قابل پیش‌بینی‌بودن ایراد مهمی برای یک فیلم نباشد، اما یک فیلم اکشن جاسوسی، با داشتن یک پیچش داستانی، خود را از دیگر فیلم‌های اکشن روز جدا می‌کند، اما فیلم American Assassin، از این عامل بی‌بهره است.

فیلم American Assassin، فیلم سرگرم‌کننده‌ای است. سکانس‌های اکشن فیلم خوش‌ساخت هستند و هیجان خوبی را خلق می‌کند و کاش، فیلم دارای سکانس‌های اکشن بیشتری بود. همچنین، خشونت زیاد و بی‌پرده‌بودن نیز باعث شده تا تماشاگر از تماشای این سکانس‌ها، لذت بیشتری ببرد. سکانس حمله تروریستی ابتدایی فیلم نیز به گونه‌ای ساخته شده که تماشاگر، خود را در میان تیراندازی و وحشت و خشونت می‌بیند و احساس می‌کند که چنین فاجعه‌ای را تا حدودی احساس کرده است. مایکل کوئستا، کارگردان فیلم به خوبی توانسته این دست حوادث را بازسازی کند و کار خود را به خوبی انجام داده است. بخش دیگری از مهارت او را می‌توان در لحظه نبرد نهایی میان دو قطب فیلم و عواقب پس از آن مشاهده کرد.

تیلور کیچ در نقش رانی، بازی خوبی را ارائه داده است.

نکته جالب درباره فیلم American Assassin، نحوه نمایش ایرانیان در فیلم است. تا کنون عادت داشته‌ایم که در فیلم‌های هالیوودی، ایرانی‌ها را موجودات خون‌خوار و وحشی و طرفدار جنگ ببینیم، اما در فیلم American Assassin، مدیران CIA، برای حل بحران فیلم، ابتدا با مسئولین ایرانی صحبت می‌کنند و در ادامه، ایرانی‌ها، برای مقابله با تروریست‌ها، اطلاعات زیادی را به آن‌ها می‌دهند و شاید این نشانه‌ای از بهبود تصویر ایران در چشمان آمریکایی‌ها باشد، هر چند که در ادامه، جناح مخالف دولت و مخصوصا سپاه، در فیلم به شکلی سیاه و افراطی نمایش داده می‌شوند. همچنین، همکار اصلی میچ، یک ایرانی است که نقش مهمی هم در پایان داستان دارد.

دولت ایران در فیلم، با CIA برای مبارزه با تروریسم همکاری می‌کند. این شاید اولین باری است که در یک فیلم هالیوودی، شاهد همچین اتفاقی هستیم.

فیلم American Assassin، می‌توانست یک فیلم اکشن جاسوسی هیجان‌انگیز و جذاب باشد و به غیر از داستانی معمولی که چاله‌های داستانی کمی هم ندارد، نمی‌توان به فیلم ایراد چندانی گرفت. اما در نهایت، اثری که در ابتدا به نظر می‌رسد می‌خواهد سیاست‌های CIA را مورد نقد قرار دهد، این سکوی مناسب را رها می‌کند و تبدیل به فیلمی پروپاگاندا می‌شود که حکم یک آگهی تبلیغاتی جذاب و خوش رنگ و لعاب جذب نیرو را برای دستگاه اطلاعاتی آمریکا دارد و به همین دلیل، به هیچ وجه نمی‌توان آن را در رده فیلم‌های بورن دانست.

فیلم American Assassin، فیلم بدی نیست. سکانس‌های اکشن بسیار سرگرم‌کننده‌اند و نبرد پایانی فیلم نیز از نقاط قوت آن است. بازیگران کار خود را به خوبی انجام داده‌اند و اکنون می‌توان دیلن اوبراین را یک ستاره جدید در سینمای اکشن دانست که آینده خوبی هم در انتظار اوست. اما متأسفانه، فیلم American Assassin، تنها یک فیلم تبلیغاتی جذاب است، هر چند که بعید نیست در قسمت‌های بعدی این فیلم، شاهد تغییر ماهیت آن باشیم، به شرطی که استودیو Lionsgate، متوجه ظرفیت‌های این فیلم و مخصوصا کاراکتر میچ رپ بشود.