نقد فیلم Annabelle: Creation

یک پیش درآمد خوب برای عروسکی شیطانی

فیلم Annabelle: Creation، پیش‌درآمد فیلم Annabelle است که خود حکم پیش‌درآمد فیلم The Conjuring را داشت. معمولا، در فرانچایزهای سینمایی، مخصوصا آثار ترسناک، دنباله یا پیش‌درآمد یک فیلم، اثر خوبی از کار درنمی‌آید، مخصوصا اگر قرار باشد که دنباله فیلم بدی مانند Annabelle ساخته شود. به همین دلیل، فیلم Annabelle: Creation، یک استثنا به شمار می‌رود.

در ابتدای فیلم Annabelle: Creation شاهد یک مرد عروسک‌ساز به نام ساموئل مولینز هستیم که زندگی خوب و شادی با همسر و دختر خردسالش دارد. از سن و سال این مرد و همسرش مشخص است که آن‌ها برای تولد دخترشان، سختی زیادی کشیده‌اند و وجود این دختر، تنها امید آن‌هاست. به همین دلیل، مرگ این دختر در ابتدای فیلم، نه تنها روی این دو کاراکتر تأثیر زیادی دارد، بلکه تماشاگر را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

12 سال بعد، اتوبوسی از دختران یتیم به خانه این زوج می‌آیند. ساموئل پس از مرگ دخترش و بیماری دردناک همسرش، تصمیم گرفته تا خانه را در اختیار دختران یتیم قرار دهد. در میان این دختران، جنیس و لیندا با هم ارتباط خاصی دارند. جنیس به فلج اطفال مبتلا شده و در راه رفتن مشکل دارد، اما دختر کنجکاو و خوش قلبی است. ساموئل به آن‌ها هشدار می‌دهد که یکی از اتاق‌ها که در آن قفل شده، وارد نشوند، اما همانطور که مشخص است، آن‌ها به حرف او گوش نمی‌دهند.

صرف نگاه کردن به آنابل در فیلم، باعث ایجاد حس ناامنی در تماشاگر می‌شود و فیلمساز به خوبی از چنین عامل بهره برده است.

داستان Annabelle، در آغاز سوالی اساسی را برای تماشاگر ایجاد می‌کند. چرا جنیس حرف مردی که چهره چندان مهربانی را ندارد و مشخص است که حوصله شلوغ‌کاری را ندارد گوش نمی‌دهد و وارد اتاقی می‌شود که مشخص است اتفاق خوبی در آن رخ نمی‌دهد و چرا پس از مواجهه با آنابل، به جای مراجعه به خواهر شلتون یا ساموئل مولینز، به سرک کشیدن‌های خود ادامه می‌دهد؟

البته از همان ابتدای داستان متوجه می‌شویم که جنیس توسط بیماری‌اش محدود شده و دختر باهوش و کنجکاوی است. در واقع، شخصیت‌پردازی در فیلم Annabelle: Creation به خوبی انجام شده و به همین دلیل، تماشاگر نگران سرنوشت کاراکترهای فیلم می‌شود. کمتر فیلم ترسناکی در این زمانه به شخصیت‌پردازی اهمیت می‌دهد، اما سازندگان فیلم Annabelle: Creation به این مسئله اهمیت داده‌اند و نتیجه خوبی هم بابت آن گرفته‌اند. شخصیت جنیس، دختری دوست‌داشتنی است که بیماری‌اش باعث شده تا تماشاگر با او همدردی کند و در طول فیلم، درگیر داستان او شود.

این مسئله، فقط مختص جنیس نیست. در فیلم شاهد کاراکتری که با حماقت خود تماشاگر را آزار دهد، نیستیم. حتی نانسی و کارول هم که در نگاه اول مشابه تیپ کاراکترهایی که در فیلم‌های ترسناک، زودتر از همه می‌بینند، به نظر می‌رسند، در داستان اهمیت پیدا می‌کند. خواهر شارلوت نیز به جای اینکه یک کلیشه از کاراکتری مذهبی که چشمانش را احمقانه روی اتفاقات پیش رویش ببندد، دوشادوش دختران تحت سرپرستش، با روح شیطانی که در آنابل وجود دارد مبارزه می‌کند.

فیلم Annabelle Creation، علاوه بر کاراکترهایی خوب، داستان خود را هم به خوبی تعریف می‌کند. غیر از ایراداتی در ابتدای فیلم، در پایان، بسیاری از سوالات درباره نحوه رخ دادن چنین اتفاقاتی، پاسخ داده می‌شود و تماشاگر در پایان کاملا مجذوب داستان این عروسک شیطانی می‌شود. در واقع اگر تماشاگری، فیلم The Conjuring یا Annabelle را ندیده باشد، با دیدن Annabelle: Creation، نه تنها گیج نمی‌شود، بلکه علاقه‌مند می‌شود تا فیلم‌های دیگر این فرانچایز را نیز ببیند. پس Annabelle: Creation، وظیفه خود را به عنوان یک پیش‌درآمد، به خوبی انجام می‌دهد.

استفاده از کاراکترهای کم سن و سال باعث شده تا تماشاگر اهمیت بیشتری به آن‌ها بدهد و با آن‌ها همذات‌پنداری کند. بازیگران نیز بازی خوبی را ارائه داده‌اند.

بازیگران فیلم Annabelle: Creation، با وجود این که اکثرا جوان و بی‌تجربه هستند، اما به خوبی از عهده نقش‌های خود برآمده‌اند. آنتونی لاپالیا و میراندا اوتو، نقش‌های خود را بدون نقص بازی کرده‌اند  و استفانی سیگمن نیز نقش خواهر شارلوت را به گونه‌ای بازی کرده که تماشاگر به او اهمیت می‌دهد. اما ستاره فیلم، تالیثا بیتمن است که نقش جنیس را بسیار خوب ایفا کرده است. سازندگان با استفاده از کودکان در فیلم خود، باعث شده‌اند تا کاراکترهای قابل باور‌تری داشته باشیم، اما تالیثا بیتمن است که با ایفای نقش جنیس باعث می‌شود تماشاگر فیلم را تا پایان تماشا کند. البته شاید در ابتدا خیال کنید که با یک بازیگر 10 ساله مواجهید، اما تالیثا بیتمن بازیگر بی‌تجربه‌ای نیست. او 16 سال سن دارد و در چندین فیلم و سریال ایفای نقش کرده است.

اما یک فیلم ترسناک اگر نتواند مخاطب خود را بترساند، فیلم ناموفقی است. فیلم Annabelle: Creation، اگرچه به گونه‌ای ساخته شده که نوجوانان نیز بتوانند آن را تماشا کنند، اما فیلمی بچگانه نیست. بر خلاف فیلم Annabelle، در فیلم Annabelle: Creation، مخصوصا در نیمه دوم آن، شاهد سکانس‌های ترسناکی هستیم که در خدمت داستان فیلم هستند و فیلمساز به هر ترفندی برای ترساندن متوسل نمی‌شود. همچنین، ما هیچگاه آنابل را در حال حرکت نمی‌بینیم. نمایش دادن عامل وحشت به عنوان جسمی بی‌جان که ظاهرا هیچ نقشی در هیچ اتفاقی ندارد، باعث ایجاد نوعی «ترس از ناشناخته» شده است. در واقع، کاراکترهای درون فیلم، از این که نمی‌دانند واقعا آنابل چیست، وحشت می‌کنند و این وحشت به خوبی به تماشاگر منتقل می‌شود.

نورپردازی و استفاده از سایه‌ها نیز در ایجاد یک فضای رعب و وحشت در فیلم نقش داشته‌اند و جای خشونت را تا حد زیادی گرفته‌اند. اگرچه فیلم دارای دو یا سه صحنه خشن و خونین است، اما به هیچ وجه به خشونت تکیه نمی‌کند و برای ایجاد ترس، سعی می‌کند تا مخاطب خود را در فضای تاریک و رعب‌آور فیلم غرق کند. همچنین، ترس‌های موجود در فیلم، همه با دنیای فرانچایز Conjuring هم‌خوانی دارند و برای تماشاگر، قابل درک هستند. در کل، فیلم Annabelle: Creation، شاید برای یک فرد بالغ یا فردی که اعتقادات چندانی ندارد، ترسناک نباشد، اما به خوبی وظیفه خود را به عنوان یک فیلم ترسناک انجام داده است و در این زمینه، نمره قبولی می‌گیرد.

فیلم Annabelle: Creation، دقیقا در نقطه مقابل فیلم Annabelle قرار دارد. هر چقدر که فیلم Annabelle دارای ایرادات ریز و درشت بود، فیلم Annabelle: Creation تلاش کرده تا آن ایرادات را رفع کند و از هر نظر، فیلم بهتری است و انتظارات را از این فرانچایز بالاتر می‌رود. فیلم Annabelle: Creation، شاید یک شاهکار در سینمای وحشت نباشد و داستان آن هم بدون ایراد نیست، اما قطعا تماشاگر خود را هیجان‌زده می‌کند و راضی بدرقه می‌کند، پس فیلم موفقی است.