نقد سریال Barry؛ فصل اول

بیل هدر سال‌ها در شو کمدی Saturday Night Live خوش درخشید. او مهارت زیادی در تقلید صدای افراد مشهور و ایفای نقش‌های متفاوت و حس طنز ناب و فوق‌العاده‌ای دارد. پس خبر ساخت سریالی جدید توسط او و الک برگ، خالق Silicon Valley برای شبکه HBO، خبری هیجان‌انگیز بود و پس از پایان سریال نیز تماشاگر مشتاق کارهای بیل هدر، ناامید نخواهد شد.

سریال Barry درباره یک آدمکش به نام بری است که به همراه دوست پدرش کار می‌کند. او در جدیدترین مأموریت خود به لس آنجلس می‌رود و به دنبال هدف خود، سر از یک کلاس بازیگری درمی‌آورد و متوجه می‌شود که به بازیگری علاقه دارد و سعی می‌کند تا زندگی خود را تغییر دهد و آدمکشی را کنار بگذارد.

سریال Barry در ابتدا شاید کلیشه‌ای به نظر برسد. شاید فکر کنید که Barry قرار است کلیشه «جنایتکار گیر افتاده در موقعیت ناآشنا» را به تصویر بکشد که در انتها به رستگاری می‌رسد اما سازندگان سریال Barry به هیچ وجه به سمت همچین مسیری نرفته‌اند. آن‌ها نه تنها داستانی کاملا منحصربفرد و اریجینال برای تعریف کردن دارند، بلکه به هیچ وجه در هیچ کجای سریال خبری از المان‌های پارودی نیست. اگرچه سریال Barry یک سریال کمدی دراماتیک است، اما اثری مستقل است که نه برای خنداندن، نه برای درام، به هیچ المان دیگری غیر از داستان و شخصیت‌های خود تکیه نمی‌کند.

همانطور که گفته شد، بیل هدر در خلق آثار کمدی تخصص دارد و در این سریال نیز با زمان‌بندی فوق‌العاده خود در سرگرم کردن مخاطب موفق می‌شود. Barry یک کمدی سیاه است و شوخی‌های آن ظریف و جالب هستند. خلق چنین طنزی کار سختی است و قطعا الک برگ در ایجاد فضای سیاه فیلم که ترکیبی از طنز و درام است نقش بسزایی داشته است. در واقع، ترکیب بیل هدر و الک برگ، ترکیبی رویایی است که اکنون به واقعیت بدل شده است. پس طنز سریال Barry قرار نیست مخاطب را به قهقهه بیاندازد، اما قطعا از عناصر جذاب سریال است. البته مقداری از این بار طنز نیز برعهده دو شخصیت گوران و هنک و همکاران کارآگاه ماس است و گلن فلشر و آنتونی کریگان در ایفای نقش‌های خود موفق هستند. مخصوصا آنتونی کریگان که این بار نقشی متفاوت از کلیشه ویلن روانی و بی احساس را که معمولا با آن شناخته می‌شود، ایفا می‌کند.

چچنی‌ها در سریال از منابع اصلی ایجاد خنده هستند و مخصوصا بازی آنتونتی کوریگان در میان آن‌ها به چشم می‌آید.

دلیل دیگر موفقیت سریال Barry، قرار دادن طنز سریال در کنار درام است. بری یک آدمکش است و سازندگان این مسئله را جدی گرفته‌اند. سریال Barry سریال خشنی است و از نمایش خشونت نیز ابایی ندارد. خشونتی که هم در خدمت طنز سریال است و هم در خدمت درام. سریال Barry موفق می‌شود تا کاراکتر بری را به عنوان یک آدمکش عرضه کند تا مخاطب او را جدی بگیرد و با حرکت سریال به سمت قسمت‌های پایانی، به بار دراماتیک آن نیز افزوده می‌شود تا جایی که مخاطب را در بهت فرو ببرد. البته چیزی از بار طنز سریال کاسته نمی‌شود (به غیر از اپیزود هفتم) اما طیف رنگی این طنز بیشتر از ابتدای سریال به سمت سیاه میل می‌کند.

اما موفقیت این عوامل بدون بیل هدر و بازی فوق‌العاده‌اش قابل تصور نیست. بیل هدر که پیشتر در فیلم The Skeleton Twins نشان داده بود در نقش‌های درام هم بی‌نقص است، این بار در سریال Barry هم توانایی‌های بازیگری خود را به نمایش می‌گذارد و شخصیت بری را به انسانی کاملا قابل باور تبدیل می‌کند. شخصیت بری به راحتی می‌توانست تبدیل به یک کاریکاتور شود تا تماشاگر را بخنداند اما بیل هدر توانسته بعد انسانی این شخصیت را به خوبی بیرون بکشد و به مخاطب ارائه کند. در سریال Barry بعد جدیدی از بازی بیل هدر را می‌بینیم که پیشتر مشاهده نکرده بودیم.

هری وینکلر از بازیگران کارکشته آثار کمدی در کنار بیل هدر قرار گرفته و سکانس‌های این دو بسیار دیدنی هستند.

به لطف بازی بیل هدر، شخصیت بری بسیار قابل تأمل است. او یک سرباز کارکشته نیروی دریایی آمریکا بود که پس از مرگ پدرش در کودکی، توسط دوست پدرش فوکس بزرگ شده و وارد کار آدمکشی شده است. او به واسطه تجربیاتی که در نوجوانی و جنگ داشته، آدم ساکت و گوشه‌گیری است که در ابراز احساسات نیز تجربه‌ای ندارد و به همین دلیل آدمکش خوب و مطمئنی است و پول خوبی هم در می‌آورد، هر چند که استفاده چندانی هم از این پول ندارد. به همین دلیل، قرار دادن چنین شخصیتی در دنیای شلوغ و فعال و پر از شور و هیجان تئاتر دیدنی است. در این فضای جذاب است که شخصیت بری می‌تواند از این پوسته سختی که در طول این سال‌ها توسط فوکس و البته محیط سختی که در آن رشد کرده، بیرون بیاید و در واقع خود را کشف کند. تقلای بری برای رها شدن از زندگی یکنواختش، پیدا کردن هدف در زندگی، معنا بخشیدن به و لذت بردن از آن، مفهومی است که برای انسان امروزی قابل درک است. بری با بیرون آمدن از پیله‌ای که به دورش تنیده، پیش از هر چیزی با انسان‌های دیگری به غیر از فوکس ارتباط برقرار می‌کند. شاید این اولین بار پس از پایان خدمتش در نیروی دریایی باشد که با انسان دیگری برای عملی غیر از آدمکشی حرف زده و همین امر باعث شده تا متوجه شود زندگی بزرگ‌تر از دستورالعمل‌های فوکس برای کشتن آدم‌هایی است که حتی نمی‌شناسد، هرچند که این کار بدون عواقب نیست و بهای سنگینی دارد.

ادای دین سازندگان سریال به تئاتر و مخصوصا هنر بازیگری قابل تقدیر است. بری با استفاده از تئاتر راهی سفری درونی برای کشف خود می‌شود و زندگی را در تئاتر می‌بیند. او خارج از تئاتر، دوباره همان آدمکش بی‌احساس است و اما به محض این که به تئاتر بازمی‌گردد، زندگی او رنگ می‌گیرد و به واسطه تجربیات شخصی‌ و عدم توانایی بری در پردازش احساسات، به شکل عجیبی در تئاتر مورد توجه قرار می‌گیرد. البته سریال Barry درباره تلاش بری برای ایجاد تعادل میان دو زندگی‌اش نیست و در واقع فرار او از زندگی قبلی‌اش است، اما همین مسئله باعث شده تا برخی از موقعیت‌های سریال که ظرفیت ایجاد موقعیت‌های جذابی را داشته‌اند، نادیده گرفته شوند. همچنین، شخصیت سالی که بری به او علاقه‌مند می‌شود بعد از مدتی تکراری و البته نچسب به نظر می‌رسد و خط داستانی فرعی رابطه کارآگاه ماس و جین کوزینو، مربی تئاتر بری هم کمی اضافی به نظر می‌رسد. اگرچه رابطه این دو با انتهای فصل اول ارتباط مستقیم دارد، اما فاقد هیجان و جذابیت لازم برای تماشاگر است، هرچند که بازی هری وینکلر دیدنی است. در کل، سازندگان سریال اگرچه تلاش کردند تا شخصیت‌های فرعی، مخصوصا کوزینو و هنک را به خوبی نشان دهند، اما پرداخت شخصیت آن‌ها در برابر بری رنگ می‌بازد.

شخصیت سالی دلچسب نیست و در نتیجه، رابطه او و بری کمی کلیشه‌ای شده است.

سریال Barry توسط افرادی درست شده که کار خود را به خوبی بلدند و تقریبا همه چیز در این سریال، در جای خود قرار دارد. بیل هدر با هنرنمایی خوبش در کنار بازیگرانی که مناسب نقش‌های خود هستند، توانسته ترکیبی جالب و متفاوت از کمدی و درام را به نمایش بگذارد و یکی از بهترین سریال‌های کمدی سیاه سال‌های اخیر را ارائه دهد و کلیف هنگر انتهای آن نیز تماشاگر را برای فصل دوم، مشتاق نگه می‌دارد.