نقد و بررسی بازی Ratchet & Clank: Rift Apart

بازی Ratchet & Clank Rift Apart نخستین تجربه واقعی نسل نهم کنسول‌ها به‌شمار می‌رود که به‌صورت انحصاری برای کنسول PS5 منتشر شده است. این دومین بازی اینسامنیاک گیمز (Insomniac Games) پس از بازی Marvel's Spider-Man: Miles Morales برای پلی استیشن 5 است که در همین مدت کوتاه روانه بازار شده است. در ادامه به نقد و بررسی بازی Ratchet & Clank Rift Apart می‌پردازیم.

تماشای این نقد و بررسی از یوتیوب

معمولا در ابتدای هر نسل از کنسول‌های بازی، انتظار بازی‌هایی را می‌کشیم که ویژگی‌های سخت‌افزاری کنسول‌ها را نشان دهند. شروع نسل نهم کنسول‌ها تا حدود زیادی ناامیدکننده بود و چند ماه اول خبری از یک بازی منحصربه‌فرد از نظر فنی نبود. از طرفی ممکن از است با بازی‌هایی طرف باشیم که صرفا حکم Tech Demo را دارند و به‌جز نمایش قدرت سخت‌افزاری کنسول، محتوای قابل توجهی ندارند. خوشبختانه بازی Ratchet & Clank Rift Apart سرانجام نمایی از قدرت سخت‌افزاری یک کنسول نسل نهمی را به‌نمایش گذاشت و با داشتن محتوایی قابل توجه، اصلا حس تجربه یک Tech Demo را به‌مخاطب منتقل نمی‌کند. نکته بسیار مهم در مورد این بازی، عرضه نشدن آن برای کنسول PS4 است که نشان می‌دهد بازی Ratchet & Clank Rift Apart مختص کنسول PS5 ساخته شده است. غیر از این هم نمی‌تواند باشد؛ چرا که بسیاری از ویژگی‌های این بازی، فقط و فقط با SSD قابل پیاده‌سازی و اجرا بودند. بازی Ratchet & Clank Rift Apart به‌قدری زیبا و پرجزییات است که گویی در یکی از انمیشین‌های با کیفیت پیکسار مشغول تعامل با محیط اطراف هستید. از طرفی شروعی تا این حد پرعظمت برای یک بازی، نوید پیشرفت‌های بسیار بیشتری را در سال‌های پایانی نسل نهم کنسول‌ها می‌دهد و سرانجام می‌توانیم به آینده امیدوارتر باشیم. بازی Ratchet & Clank Rift Apart با دنیاهای متنوع، رنگارنگ، بزرگ و بسیار پرجزییاتی پر شده است که گشت و گذار در آن‌ها لذت بسیار زیادی دارد. مهم‌ترین نکته در مورد بازی، پورتال‌هایی هستند که بدون لودینگ و در یک لحظه، شما را به‌دنیایی کاملا متفاوت منتقل می‌کنند؛ البته لودینگ در هیچ‌کدام از قسمت‌های بازی وجود ندارد و این فقط مختص پورتال‌های بازی نیست. پورتال‌ها فقط برای قدرت‌نمایی فنی بازی تعبیه نشده‌اند، بلکه در مبارزات نیز معادلات را به‌هم می‌زنند و می‌توانید با جابجایی در محیط‌های کوچک با پورتال‌ها زرد رنگ، دشمن‌ها را گیج کنید و از فضاهای مختلف برای مبارزه و فرار استفاده کنید. 

محیط‌های بازی فقط در ظاهر زیبا و پرجزییات نیستند، بلکه به‌خوبی در خدمت مراحل بازی و گشت و گذار در آن قرار گرفته‌اند. مناظری که در دوست با نهایت جزییات دیده می‌شوند، با روش‌های مختلفی در دسترس هستند. بازی در اواسط  مراحل داستانی، نوعی کفش به‌نام Hover Boot در اختیار شما قرار می‌دهد تا دیگر مجبور به راه رفتن یا دویدن در محیط بازی نباشید. این ابزار به‌شکل شگفت‌انگیزی جریان بازی را تغییر می‌دهد و گیمر با لذت بسیاری محیط‌های بزرگ بازی را مورد کاوش قرار می‌دهد. کنترل بازی کاملا دگرگون می‌شود و حتی در هنگام مبارزه‌ها هم می‌توانید با سرعت دیوانه‌کننده‌ای اطراف دشمن‌ها بچرخید و به‌ آن‌ها ضربه بزنید. حتی پیدا کردن آیتم‌های مخفی نیز این انگیزه‌ را به شما می‌دهد که بیشتر از Hover Boot‌ها استفاده کنید. از مناظر بازی که بگذریم، به‌جزییات شگفت‌انگیز طراحی شخصیت‌های بازی می‌رسیم که تا همین چند سال پیش، پیاده سازی آن‌ها حتی در یک انیمیشن از پیش رندر شده نیز کار ساده‌ای نبود! طراحی قوی شخصیت‌ها فقط به رچت (Ratchet)، ریوت (Rivet) و کلنک (Clank) ختم نمی‌شود و دشمن‌ها و NPCها نیز با وسواس پیاده‌سازی شده‌اند. اوج این اتفاق شگفت‌انگیز را می‌توان با کمک Photo Mode پیشرفته بازی به‌نظاره نشست. این روزها و با عرضه هر بازی انحصاری بزرگ از سوی سونی، قابلیت Photo Mode نیز دچار تحول می‌شود و بسیاری از گیمرها بازی را رها کرده و به ثبت لحظات شگفت‌انگیز در بازی‌ها مشغول می‌شوند. فقط یک زوم ساده روی صورت شخصیت‌ها کافی است تا متوجه شویم با چه طراحی فوق‌العاده‌ای طرف هستیم. موضوع Ray Tracing که یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نسل نهم کنسول‌ها به‌شمار می‌رود، حتی در انعکاس روی چشم شخصیت‌های بازی نیز خودنمایی می‌کند! صحبت از Ray Tracing شد و بهتر است بگوییم که در این بازی، برای اولین بار شاهد Ray Tracing بسیار قابل قبولی روی یک بازی کنسولی هستیم. بازی دقیقا مثل Spider-Man: Miles Morales دارای سه حالت گرافیکی است؛ اما این کجا و آن کجا! در بازی Ratchet & Clank Rift Apart حالت Performance RT که به‌صورت همزمان نرخ فریم ۶۰ و ری‌ تریسینگ را ارایه می‌کند، هیچ ضعف قابل توجهی نسبت به حالت Fidelty ندارد. حالت گرافیکی Fidelty اوج زیبایی بازی و قابلیت‌های فنی آن را به‌نمایش می‌گذارد؛ اما بازی را روی نرخ فریم ۳۰ اجرا می‌کند. خوشبختانه حالت Performance RT آن‌قدر خوب و کامل است که اجازه نمی‌دهد هوس کنید برای تجربه‌ای با گرافیک بهتر، به‌سراغ حالت Fidelty بروید؛ اتفاقی که برای Spider-Man: Miles Morales افتاده بود و گیمر را در یک دوراهی بزرگ قرار می‌داد.

تنوع در بازی Ratchet & Clank Rift Apart حرف اول و آخر را می‌زند. همان‌طور که در محیط‌های بازی تنوع بالایی وجود دارد، مراحل بازی نیز به‌همین صورت متنوع هستند. معمولا اتفاق‌های جالبی در مراحل داستانی بازی رخ می‌دهد و بعضی اوقات از بزرگی اتفاق‌ها و صحنه‌های سینمایی بازی شگفت زده خواهید شد. نکات ریز و درشت و بامزه‌ای نیز در هر مرحله وجود دارد که به‌خوبی در خدمت داستان بازی قرار گرفته‌اند. از طرفی مبارزه‌های بازی نیز لحظات بسیار جذاب و پرهیجانی را رقم می‌زنند. سلاح‌های بسیار زیادی در طول بازی به‌دست خواهید آورد که هر کدام، تفاوت بسیار آشکاری با دیگری دارد. تریگرهای تطبیق‌پذیر دوال‌سنس (DualSense) نیز به‌خوبی حس متفاوتی از هر سلاح به گیمر القا می‌کند. بازی شما را مجبور به استفاده از اکثر سلاح‌ها می‌کند تا تنوع بازی حتی در مبارزه‌ها نیز حفظ شود. معمولا اگر بخواهید بازی را با یکی از دو سلاح خاص جلو ببرید، با کمبود مهمات برای آن‌ها مواجه می‌شوید و مدام باید در حال تغییر اسلحه باشید. مبارزه‌های بازی بسیار شلوغ هستند و مجبور خواهید شد تا به‌سرعت در اطراف حرکت کنید و سلاح‌های خود را عوض کنید. یک نکته بسیار مهم در مورد سلاح‌ها، تغییر عملکرد آشکار آن‌ها پس از ارتقا است که باعث می‌شود با هیجان بیشتری به‌دنبال الماس‌های مخفی شده در محیط برای آپگرید‌های بیشتر باشید. نکته جالب در مورد آپگرید‌ها و ابزار به‌دست آمده در بازی این است که اگر آن‌‌ها را با یکی از شخصیت‌های بازی به‌دست آورید، دیگری نیز به آن‌ها مجهز می‌شود. این موضوع کمی عجیب به‌نظر می‌رسد و با آن‌که نمی‌توان آن را عیب بزرگی دانست، اما نشان از تنبلی سازنده بازی دارد. تصور کنید سلاح‌ها، ابزار و مقدار آپگرید انجام شده توسط رچت و ریوت متفاوت بود و هر شخصیت را جداگانه در بازی پیش می‌بردید؛ آن‌گاه همه چیز رنگ و بوی متفاوتی می‌گرفت و تنوع بازی باز هم بالاتر می‌رفت. از شخصیت‌های اصلی که بگذریم، تنوع دشمن‌ها هم قابل توجه است و این موضوع تا نیمه‌های بازی بسیار جلب توجه می‌کند و مدام غافلگیر خواهید شد. مشکل اینجا بود که از یک جایی به بعد، دیگر نه خبری از دشمن جدید است و نه باس فایت جدید که این موضوع تا حدود زیادی از ذات متنوع بازی به‌دور است. گیمر مجبور است یک نوع باس‌فایت را چندین بار تجربه کند و پس از چند بار، با توجه به شناخت کامل نسبت به آن باس فایت، دیگر فرقی بین آن و دیگر دشمنان وجود ندارد و فقط منتظر این خواهید بود که حمام پیچ و مهره راه بیندازید و در مراحل بازی پیش بروید! مراحل بازی به مبارزه‌ها و گشت و گذار خلاصه نمی‌شود دو مدل پازل نیز در بازی وجود دارد. این پازل‌ها مدام تکرار می‌شوند و هر بار سخت‌تر از قبل می‌شوند. یکی از پازل‌ها توسط کلنک و دیگری توسط روباتی به‌نام گلیچ (Glitch) و برای نابودسازی ویروس‌ها و باز شدن قفل‌ها صورت می‌گیرند. با وجود این‌که با پازل‌های جذابی طرف هستیم، اما نکته عجیب اینجاست که این پازل‌ها قابل Skip هستند! این موضوع به‌راحتی ارزش این پازل‌ها را از بین می‌برند و می‌تواند به تجربه بازی توسط گیمرهای تنبل‌تر ضربه جدی وارد کند. از طرفی توازن درستی بین درجه سختی‌های بازی وجود ندارد و شاید فقط دو درجه سختی Rookie Recruit و Rebel Agent راضی کننده باشند. درجه سختی‌های دشوار بازی، منطق درستی در طراحی ندارند و تجربه بازی را خراب می‌کنند و ساده‌ترین درجه سختی بازی، آن‌قدر آسان است که فردی نا‌آشنا با بازی‌های ویدیویی نیز از پس آن برمی‌آید؛ البته اگر بداند از کدام سمت برای پیشروی در مراحل حرکت کند! آخرین نکته مهم در مورد مراحل بازی این است که بر اساس انتخاب بازیکن برای سفر به سیاره بعدی، ترتیب بعضی از مراحل بازی تغییر می‌کند و همین موضوع باعث می‌شود که تجربه دو گیمر دقیقا شبیه به هم نباشد؛ گرچه در پایان داستان بازی برای همه کاملا یکسان است.

جابجایی در دنیاهای موازی مختلف، همه چیز را در بازی Ratchet & Clank Rift Apart تحت تاثیر خود قرار داده است و داستان بازی نیز باید پیرو همین موضوع باشد. اهمیت داستان بازی در اینجا خودنمایی می‌کند و به‌خوبی فرصت قرار گرفتن این همه اتفاق عجیب در کنار هم و اضافه شدن یک شخصیت کاملا جدید به سری را فراهم می‌کند. ریوت به‌عنوان یک لامبکس کاملا جدید در سری بازی Ratchet & Clank، هر مخاطبی حتی متعصب‌ترین طرفدارها را راضی نگه می‌دارد. اون تنها یک شخصیت تازه نیست، بلکه به‌سادگی می‌توان از او به‌عنوان شخصیت اصلی این بازی یاد کرد. بسیاری از مراحل مهم بازی با حضور او و کلنک رقم می‌خورد و خیلی زود رچت را به‌عنوان یک شخصیت قدیمی از سری فراموش می‌کنیم و با هیجان به‌دنبال ماجرای این لامبکس تازه‌وارد می‌رویم. این شخصیت آن‌قدر خوب ساخته و پرداخته شده که بعید است کسی راضی شود در قسمت‌های آینده سری، او را نبیند. ریوت با همین یک بازی به‌یکی از نمادهای مهم بازی‌های سری، و حتی بازی‌های انحصاری سونی تبدیل شده است. برای هر اتفاقی در بازی، توضیح وجود دارد تا هیچ ابهامی در آن باقی نماند. شخصیت‌های فرعی بازی فوق‌العاده‌اند و به‌ روایت بازی کمک بسیار خوبی کرده‌اند. دکتر نفریوس (Nefarious) به‌عنوان شخصیت منفی بازی، دیوانگی و طنز خوبی دارد و به‌رخ دادن اتفاق‌های بازی کمک زیادی می‌کند و فقط با حضور اوست که این همه اتفاق عجیب منطقی به‌نظر می‌رسند. اگر به‌داستان بازی عمیق‌تر نگاه کنیم، پر است از لحظات قابل پیش‌بینی، آموزنده و بامزه؛ که به فضای همیشگی سری بازی‌های Ratchet & Clank هم‌خوانی دارد و به‌جز قشر نوجوان، گیمرهای بزرگسال را هم راضی نگه می‌دارد. 

بازی Ratchet & Clank Rift Apart تجربه‌ای بسیار سرگرم‌کننده است که دستاوردی فنی برای کنسول‌های بازی به‌شمار می‌رود، و نخستین تجربه واقعی نسل نهم را در قالب داستانی جذاب و بامزه برای گیمرها به ارمغان آورده است. تجربه این بازی با اتفاقات خاصی که در گیم‌پلی آن رقم می‌خورد، تا مدت‌ها در یاد گیمرها باقی خواهد ماند. مشکلات کوچک بازی با اینکه به تجربه آن لطمه جدی وارد نمی‌کند، اما از تبدیل شدن آن به یک شاهکار جلوگیری می‌کند.