نقد فیلم Star Wars: The Last Jedi

تریلوژی جدید فیلم‌های Star Wars، این وظیفه را داشته تا مشعل این فرانچایز را از نسل قبل به نسل جدید منتقل کند و فیلم The Last Jedi نیز در راستای همین هدف پیش می‌رود. The Last Jedi با وجود اینکه فیلمی جدید با ویژگی‌های یک اثر اکشن ماجرایی پرهزینه و بزرگ امروزی است و بسیاری از سنت‌های سری Star Wars را نیز زیر پا می‌گذارد، هنوز حس و حال فیلم‌های Star Wars را با خود دارد و اثری بیگانه با این فرانچایز نیست.

داستان فیلم The Last Jedi، از جایی شروع می‌شود که فیلم The Force Awakens پایان یافته بود. نیروهای رهبر اعظم اسنوک در حال حمله به نیروهای مقاومت به رهبری شاهزاده لیا هستند، اسنوک از عملکرد کایلو رن ناراضی است و ری سعی می‌کند تا راه و رسم جدای را از لوک اسکایواکر بیاموزد.

دیدن دوباره مارک همیل افسانه‌ای به نقش لوک اسکای‌واکر شدیدا لذت‌بخش است.

فیلم Star Wars: The Last Jedi داستان نسبتا سرراستی دارد که البته در جزئیات، دچار پیچیدگی است و مشخص نیست هدف از این پیچیدگی‌های بی‌مورد دقیقا چه بوده است. همچنین، خط داستانی فین و رز، غیرضروری به نظر می‌رسد. هرچند که داستان این دو سرگرم‌کننده است و نقش مهمی نیز در پرورش این دو شخصیت دارد، اما اگر آن‌ها را کاملا از فیلم حذف کنیم، اتفاقی در کل داستان رخ نمی‌دهد و حتی حضور کاراکتر DJ با بازی بنیسیو دل تورو کاملا غیرضروری است. در واقع، این خط داستانی، در ازای مدت زمان زیادی که به خود اختصاص می‌دهد، نتیجه قانع‌کننده‌ای ارائه نمی‌دهد و در نهایت، تنها باعث طولانی‌شدن مدت زمان فیلم و البته خستگی تماشاگر می‌شود. فیلمنامه The Last Jedi چاله چوله‌های متعددی هم دارد که ممکن است باعث گیجی تماشاگر شوند. اما در کل، Star Wars: The Last Jedi موفق می‌شود تا داستان خود را به پایان برساند. هرچند که حتی می‌توان گفت پایان فیلم نیز تا حدی ناامید کننده است.

یکی از ویژگی‌های بارز این مجموعه، طنز آن است که البته در سه‌گانه پیش‌درآمد تقریبا محو شده بود و با سه‌گانه جدید زنده شد، اما در فیلم The Last Jedi، بسیاری از لحظات فیلم که قرار بوده حداقل لبخندی روی لب تماشاگر بنشانند، شکلی مسخره به خود گرفته‌اند. این سکانس‌ها به گونه‌ای هستند که تماشاگر نمی‌داند آیا قرار بوده به این لحظات بخندد یا با سکانسی کاملا جدی روبرو است. به تمام موارد بالا باید به این نکته نیز اشاره کرد که کاراکتر رهبر اعظم اسنوک سوالات بی‌شماری را در ذهن مخاطبان این سری ایجاد کرده و پاسخ ندادن به آن‌ها در The Last Jedi، تا حد زیادی ناامیدکننده است.

اگرچه خط داستانی فین چندان منطقی نیست، اما این مورد، از سرگرم‌کننده بودن فیلم چیزی کم نمی‌کند.

فیلم‌های Star Wars همواره تقابل دو نیروی خیر و شر بوده‌اند و فیلم The Last Jedi نیز از این قاعده مستثنا نیست و مرز میان این دو کاملا مشخص است. اما فیلم The Last Jedi این نشانه را می‌دهد که شاید تقابل و تعامل میان دو کاراکتر ری و کایلو رن، کمی به این مقابله خیر و شر، عمق ببخشد و تا حد زیادی نیز چنین اتفاقی می‌افتد. رابطه بین ری و کایلو رن در طول فیلم پردازش می‌شود و معنای جدیدی پیدا می‌کند، اما بنا به دلایلی، این رابطه نیز به تقابل خیر و شر به شکل سیاه و سفید تمایل پیدا می‌کند.

اما هیچکدام از این عوامل باعث نمی‌شوند که فیلم Star Wars: The Last Jedi، فیلم سرگرم‌کننده‌ای نباشد. در واقع، فیلم Star Wars: The Last Jedi آنقدر سرگرم‌کننده است که بتوانید از ایرادات فیلمنامه آن چشم‌پوشی کنید. فیلم از ابتدا تا انتها، لحظه‌ای از اکشن و هیجان نمی‌ایستد و کاراکترهای فیلم به قدری جذاب هستند که تماشاگر به آن‌ها علاقه‌مند شود و سرنوشت آن‌ها را دنبال کند. خط اصلی داستان فیلم، در واقع یک نبرد بسیار بزرگ و طولانی است که از فضا به سیاره کریت منتقل می‌شود و انفجارهای بزرگ در کنار لحظات هیجان‌انگیز آن، دیدنی هستند.

سری Star Wars، همواره در خلق قهرمان و ضدقهرمان موفق بوده است و مبارزه این دو جبهه با هم، همیشه دیدنی است. در حالی که دیگر خبری از ژنرال پالپتین و دارث ویدر نیست، هان سولو مرده و لوک و لیا نیز پیر سالخورده شده‌اند، نسل جدید قهرمانان و ضدقهرمانان این سری در قالب ری، فین، پو و کایلو رن به خوبی جای آن‌ها را پر کرده‌اند و در عین حال، شخصیت‌هایی جدید، مستقل و منحصربفرد هستند. سری Star Wars موفق شده این مرحله گذار از نسل قدیم به جدید را با The Last Jedi پشت سر بگذارد. این مسئله تا حد زیادی مدیون انتخاب بازیگران فیلم است. دیدن دوباره کری فیشر، مارک همیل و فرانک آز لذت‌بخش است، مخصوصا که The Last Jedi آخرین نقش‌آفرینی کری فیشر بود و هنوز وضعیت شاهزاده لیا در اپیزود نهم مشخص نیست. اما بازیگران سری جدید نیز در نقش‌های خود عالی هستند. آدام درایور کاملا در قالب کایلو رن فرو رفته و به خوبی می‌تواند تنش‌های شخصیتی کایلو رن را به نمایش بگذارد. دایزی ریدلی هم با ظاهر ساده خود نقش مهمی در باورپذیری شخصیت ری داشته است. اسکار ایزاک، مسن‌ترین بازیگر نسل جدید قهرمانان فیلم نیز به هیچ وجه تلاش نکرده تا بزن بهادری هریسون فورد را بازسازی کند و از پو یک قهرمان جدید و متفاوت ساخته است.

بخش اعظمی از موفقیت این فیلم، حاصل تلاش‌های افراد پشت صحنه است. میکس و صداگذاری فیلم The Last Jedi، عنصری حیاتی در فضاسازی فیلم و درگیر کردن مخاطب از نظر احساسی است. در کنار آن نباید فراموش کنیم که جان ویلیامز افسانه‌ای، موسیقی متن فیلم را نوشته و اثری حماسی و جاودان دیگر خلق کرده است. جلوه‌های ویژه فیلم بی‌نقص هستند و البته، اندی سرکیس در نقش اسنوک، فوق‌العاده است و علاوه بر انجام موشن کپچر این شخصیت، صداپیشگی او را نیز به نحو احسن انجام داده است. این چهارمین فیلم رایان جانسون پس از ساخت سه فیلم کوچک و تحسین‌شده است و اگرچه وظیفه نوشتن فیلمنامه چنین فیلم بزرگی برای شانه‌های جانسون سنگین بوده، اما او کارگردان توانایی است و به خوبی از عهده کارگردانی این فیلم برآمده است.

جلوه‌های ویژه فیلم Star Wars: The Last Jedi خیره‌کننده هستند.

در مجموع، فیلم Star Wars: The Last Jedi، در رده‌ای پایین‌تر از فیلم The Force Awakens قرار می‌گیرد و طرفداران سرسخت مجموعه، احتمالا شکایات زیادی از فیلمنامه آن دارند. اما Star Wars: The Last Jedi در انتها موفق می‌شود تا تماشاگر خود را سرگرم کند و او را برای اپیزود نهم، تشنه نگاه دارد.