نقد فیلم خوب، بد، جلف

نتیجه عشق به سینما و فیلمسازی

فیلم خوب، بد، جلف، از معدود فیلم‌های کمدی ایرانی است که وارد وادی لودگی نمی‌شود، سعی نمی‌کند گنده‌گویی کند و پیامی داشته باشد و تماشاگر خود را احمق نمی‌پندارد. با دیدن فیلم خوب، بد، جلف، کاملا مشخص می‌شود که سازنده آن، پیمان قاسم خانی، آدمی است که فیلم زیاد دیده، سینما را دوست دارد، می‌خواهد کاری سرگرم‌کننده و آبرومند ارائه دهد و در این راستا نیز موفق است.

فیلم خوب، بد، جلف، عاری از هر گونه شوخی غیرضروری و آزاردهنده است که در 90 درصد فیلم‌های کمدی این روزهای سینمای ایران شاهد آن‎‌ها هستیم. پیمان قاسم‌خانی تلاش نکرده تا به معضل خاصی بپردازد، بخشی از جامعه را نقد کند یا با پیچیدگی‌های غیرضروری، فیلمی معنادار بسازد. او تنها خواسته فیلمی سرگرم‌کننده بسازد، هدفی قابل تقدیر که بسیاری از فیلم‌سازان، ظاهرا به آن اهمیتی نمی‌دهند.

شیمی میان پژمان جمشیدی، حمید فرخ نژاد و سام درخشانی، برگ برنده فیلم خوب، بد، جلف است.

داستان فیلم خوب، بد، جلف، دنباله‌ای غیررسمی و معنوی برای سریال پژمان است که توسط خود پیمان قاسم‌خانی ساخته شد. در این فیلم، پژمان جمشیدی نقش خود را ایفا می‌کند. فوتبالیستی بازنشسته که به دنبال درخشیدن در سینما است. مدیربرنامه‌های او، نقشی را در فیلم مانی حقیقی برای او جور می‌کند اما او باید با هم‌بازی خود در سریال پژمان، سام درخشانی کار کند. مسئله‌ای که در ابتدا، به مذاق هر دو چندان خوش نمی‌آید. اما معترض واقعی، مانی حقیقی است که آن دو را نمی‌تواند به عنوان بازیگر جدی بگیرد، اما به اصرار تهیه‌کننده، قبول می‌کند تا یک پلیس معلق از کار به نام سرگرد شادمان، با بازی حمید فرخ نژاد، آن دو را برای نقش‌هایشان آماده کند. اما شادمان، به شدت درگیر یک پرونده قتل است و ناچار است این دو را که مایه دردسر هستند، با خود ببرد.

بار کمدی فیلم خوب، بد، جلف، بر دوش رابطه و شیمی میان پژمان جمشیدی، سام درخشانی و حمید فرخ‌نژاد است و تناقض میان کاراکترهای آن‌هاست که یادآور فیلم‌های پلیسی رفیقی دهه 80 آمریکایی است و این سه، به خوبی از پس کار خود برآمده‌اند. پیمان قاسم‌خانی، در فیلم خود تلاش چندانی برای شخصیت‌پردازی پژمان و سام نمی‌کند و تنها شاهد تأثیر آن دو بر رفتار و عملکرد سرگرد شادمان هستیم. وجود همچین کاراکتری در یک فیلم کمدی ایرانی، بی‌نظیر است. کمتر پیش می‌آید که یک فیلمساز، در فیلم کمدی خود، کاراکتری را خلق کند که تماشاگر به سرنوشت او علاقه‌مند شود. پژمان جمشیدی در این فیلم نشان داده که به واسطه نام و اعتباری که از دوران فوتبال خود به دوش می‌کشد، برای بازی در فیلم‌ها و نمایش‌ها انتخاب نمی‌شود و واقعا بازیگر قابلی است که به خوبی توانسته نسخه‌ای هجو شده از شخصیت خود را بازی کند.

پژمان جمشیدی و سام درخشانی، ستارگان فیلم هستند و بار کمدی فیلم را در اکثر لحظات به دوش می‌کشند.

همچنین، نام پیمان قاسم‌خانی باعث شده تا بازیگران نامداری، حتی برای مدت زمانی به شدت کوتاه، مقابل دوربین او ظاهر شوند و در میان‌ها، می‌توان به کاراکترهای فوق‌العاده مجید مظفری و رضا رویگری در فیلم اشاره کرد که توسط خود این دو بازیگر ایفا شده‌اند. در این میان، شوخی پیمان قاسم خانی با نیوشا ضیغمی نیز جالب توجه است.

برادران قاسم‌خانی، همواره از بهترین نویسندگان ایرانی بوده‌اند و پیمان قاسم‌خانی نیز فیلمنامه را به خوبی نوشته و داستانی منسجم را خلق کرده، که بیننده را تا پایان، علاقه‌مند نگه می‌دارد. در واقع، قاسم‌خانی در حالی که می‌توانسته به راحتی، با تعدادی شوخی بی‌مزه و زد و خوردهای بی‌معنی، یک فیلم کمدی راحت را بسازد، اما داستان خود را فدای لودگی نمی‌کند، بلکه از آن به خوبی برای خلق موقعیت‌های کمدی استفاده می‌کند. همچنین، در فیلم خوب، بد، جلف، شاهد معدود «شوخی دنباله‌دار» یا gag reel در سینمای ایران هستیم، بدون این که این شوخی‌ها، به لودگی تبدیل شوند و تا پایان، تماشاگر را می‌خندانند و همین مسئله، از یکنواختی و افت ریتم فیلم جلوگیری کرده است.

همچنین، اگرچه داستان فیلم خوب، بد، جلف، به هیچ وجه یک داستان جدی نیست، اما در عین حال، قصد سر کار گذاشتن تماشاگر خود را ندارد و برای رفع تکلیف نوشته نشده است. با این حال، فیلم هیچوقت خود را جدی نمی‌گیرد و خودآگاهی فیلم، در تک‌تک صحنه‌ها، حتی سکانس میان تیتراژ فیلم قابل مشاهده است.

با این حال، فیلم قاسم‌ خانی، فیلم بی‌نقصی نیست. فیلم دارای ایراداتی در بخش فنی است که مشخص نیست آیا عدم کفایت مسئول جلوه‌های ویژه، عامل این ایرادات است یا تیم سازنده، بودجه کافی در اختیار نداشته‌اند. همچنین، برخی از سکانس‌های فیلم، مانند پارودی سریال فرار از زندان یا درگیری پژمان و سام با یکی از خلافکاران در آسانسور، چندان با سایر شوخی‌های خوب و موفق فیلم، سنخیت ندارند. بازی نسیم ادبی به نقش رئیس باند جعل اسکناس نیز واکنش خاصی را در تماشاگر ایجاد نمی‌کند. همچنین، مشخص نیست که فیلم خوب، بد، جلف، تا چه حد تحت تأثیر ممیزی‌ها قرار گرفته است.

اما در مجموع، فیلم خوب، بد، جلف، در میان خیل انبوه فیلم‌های کمدی سخیف و سوپرمارکتی این روزها، مانند یک هوای تازه به نظر می‌رسد که برای 107 دقیقه تماشاگر را به شدت سرگرم می‌کند. فیلم خوب، بد، جلف، زاده ذهن فردی است که عاشق سینما است و قصد داشته که در عین جامه پوشاندن به رویای فیلمسازی خود، ادای دینی نیز به دنیای سینما و فیلمسازان مورد علاقه خود کرده باشد و کیفیت فیلم خوب، بد، جلف باعث می‌شود که آرزو کنیم، برادران قاسم‌خانی باز هم به کار مورد علاقه خود ادامه دهند.