کنسول نینتندو سوییچ (Nintendo Switch)، هفتمین کنسول بزرگ ساختهشده توسط شرکت نینتندو است. این کنسول که در زمان توسعه آن را با اسم رمز NX میشناختیم، در اکتبر سال ۲۰۱۶ معرفی و در مارچ سال ۲۰۱۷ روانه بازار شد. نینتندو کنسول سوییچ را به عنوان یک دستگاه هیبریدی معرفی میکند؛ محصولی که یک کنسول خانگی است و با قرار گرفتن در یک داک، میتواند به تلویزیون متصل شود. در حالت دوم، کنسول نینتندو سوییچ میتواند به عنوان یک دستگاه کاملا مجزا عمل کند و با استفاده از صفحه نمایش لمسی خود، در نقش یک کامپیوتر تبلت ظاهر شود. به علاوه، میتوانید با جداکردن صفحه لمسی و قرار دادن آن با استفاده از پایهای که در بخش پشتی قرار دارد، آن را در اختیار دیگر بازیکنان نیز قرار بدهید. کنسول سوییچ از کنترلرهای بیسیم جوی-کان (Joy-Con) استفاده میکند؛ کنترلرهایی که دارای دکمههای استاندارد، جویاستیک جهتدار، حسگر حرکت و حسگر tactile هستند. از این کنترلر میتوانید در سه حالت مختلف استفاده کنید: اتصال آن به دو بخش کناری کنسول، اتصال به یک گریپ برای ساخت یک کنترلر سنتی بازی و استفاده از دو جوی-کان در دست به صورت جداگانه. درواقع میتوان گفت که حالت سوم استفاده از جای-کان، شباهت زیادی به استفاده از کنترلر کنسول Wii دارد. کنسول سوییچ میتواند با استفاده از ارتباط ساده اینترنت، از بازیهای آنلاین پشتیبانی کند. به علاوه، شرکت نینتندو قابلیت اتصال چند کنسول سوییچ به یکدیگر را از طریق شبکه محلی بیسیم فراهم کرده است. این شرکت دو روش را برای خرید بازیهای کنسول نینتندو سوییچ درنظر گرفته است: خرید بازی به صورت فیزیکی و از طریق کارتریجهای ROM یا خرید دیجیتالی بازیها از فروشگاه آنلاین نینتندو. البته نباید فراموش کرد که نینتندو سوییچ قفل منطقهای (Region Lock) ندارد و به راحتی میتوانید از تمامی بازیهای آن استفاده کنید. در نسل هشتم کنسولها، نینتندو سوییچ به صورت مستقیم با دو کنسول پلی استیشن 4 از شرکت سونی و ایکس باکس وان از شرکت مایکروسافت رقابت میکند.
طرح اصلی کنسول سوییچ، از واکنش شرکت نینتندو به وضعیت بد مالی این شرکت در سال ۲۰۱۴ ایجاد شد. بعد از گزارشهای مالی ضعیف که در پی فروش دور از انتظار کنسول Wii U ایجاد شده بودند، این شرکت تصمیم گرفت تا به سراغ طرح جدیدی برود. درواقع میتوان اعتراف کرد که عملکرد ضعیف کنسول Wii U، به دلیل افزایش بازیهای موبایل بود؛ چیزی که نینتندو نتوانست در مقابل آن واکنشی نشان بدهد. ساتورو ایواتا (Satoru Iwata) که در آن زمان مدیریت شرکت نینتندو را برعهده داشت، تلاش کرد تا سیاستهای کاری این مجموعه را به سمت موبایل گیمینگ هدایت کند. درواقع میتوان متوجه شد که این سیاستهای کاری، در طراحی کنسول نینتندو سوییچ نیز مشاهده میشود. این کنسول به صورتی طراحی شده است تا بخش عظیمی از علاقهمندان به بازیهای ویدئویی را در حالتهای مختلف بازی درگیر خود کند. از سویی دیگر، نینتندو تصمیم گرفت تا از قطعههای الکترونیکی استانداردی در این کنسول بهره بگیرد. یکی از بهترین سیاستهای آنان در طراحی و ساخت سوییچ، استفاده از چیپ Tegra است؛ چیپستی که توسط شرکت انویدیا تولید میشود و کار طراحی بازی را برای توسعهدهندگان سادهتر میکند. درواقع اکنون نینتندو از ساخت کنسول Wii U درس گرفته بود تا مشکلی که این کنسول و دارندگان آن داشتند، برای سوییچ رخ ندهد. پیش از عرضه جدیدترین کنسول از شرکت نینتندو، آنها رسما اعلام کردند که بیش از ۱۰۰ عنوان توسط ۷۰ توسعهدهنده برای این کنسول در دست ساخت قرار دارد.
نینتندو سوییچ موفق شد تا در ماه اول عرضه، ۲.۷۴ میلیون واحد فروش داشته باشد؛ عددی که از پیشبینی ۲ میلیون عددی شرکت نینتندو نیز بیشتر بود و آن را به «سریعترین کنسول از نظر فروش» در تاریخ این شرکت تبدیل کرد. تا این لحظه، نینتندو سوییچ موفق شده تا ۷ میلیون واحد در سطح جهان فروش داشته باشد. البته شکی نیست که عرضه بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild – که به همراه این کنسول عرضه شد – در فروش آن بیتاثیر نبود؛ بازی که به تنهایی موفق شد تا ۴ میلیون نسخه فروش داشته باشد.
کنسول نینتندو سوییچ، یک دستگاه هیبریدی است و سیستم آن شامل «کنسول سوییچ»، «سوییچ داک» و «کنترلرهای جوی-کان» میشود. اگرچه این یک کنسول هیبریدی است، اما نینتندو همواره آن را به عنوان یک «کنسول خانگی» که میتوانید آن را با خود به بیرون ببرید. نینتندو همچنان تاکید میکند که کنسول دستی آنها 3DS است و در کنار سوییچ به عنوان دو گزینه اصلی از سوی این کمپانی شناخته میشود. درواقع با پایان یافتن تولید کنسول Wii U، حالا میتوان با اطمینان گفت که دو کنسول 3DS و نینتندو سوییچ گزینههای اصلی نینتندو برای مخاطبان هستند.
واحد اصلی سیستم سوییچ، کنسول آن است؛ یک تبلت به همراه باتری که در بخش جلویی یک صفحهنمایش لمسی LCD ۶.۲ اینچی دارد. این بخش ۲۹۷ گرمی، صفحهای دارد که میتواند ۱۰ لمس را به صورت همزمان پشتیبانی کند. درکنار رزولوشن 720p، این دستگاه دارای جک ۳.۵ میلیمتری هدفون، اسپیکرهای استریو و پورت USB-C است. همچنین یک پایه در بخش پشتی آن قرار دارد تا بتوانید کنسول را روی انواع سطح صاف قرار بدهید. سیستم نینتندو سوییچ شامل شیارهایی برای Game Card (کارتریجهای بازی) و یک حافظه میکرو SD است. در بخشهای کناری کنسول نینتندو سوییچ، دو ریل وجود دارد که جویکانها روی آن نصب میشوند و قابلیت جداشدن دارند. به علاوه، یک حسگر نور محیط در بخش جلویی کنسول قرار دارد که میتواند برای تنظیم کردن میزان روشنایی صفحه مورد استفاده قرار بگیرد.
این کنسول میتواند با استفاده یا بدون استفاده از جویکانها در سوییچ داک (Switch Dock) بگیرد. اما بهتر است درباره این داک بیشتر توضیح بدهیم. سوییچ داک، محلی است که کنسول نینتندو روی آن سوار میشود. هنگامی که کنسول سوییچ روی داک قرار گرفته باشد، وظیفه تامین انرژی آن بر عهده داک خواهد بود. این موضوع از طریق کابل برق انجام میشود تا در کنار آن و با استفاده از یک کابل HDMI، صدا و تصویر به تلویزیون نیز متصل شود. همچنین در این داک دو پورت از نوع USB 3.0 و USB 2.0 قرار گرفته است تا برای اتصال لوازم مختلف، مشکلی نداشته باشید. هنگامی که نینتندو سوییچ را به داک متصل کنید، خروجی بازی شما در صفحه نمایش دوم میتواند تا رزولوشن 1080p و نرخ فریم ۶۰ افزایش پیدا کند. البته نباید فراموش کرد که این اعداد میتواند با توجه به نوع بازی متغیر باشد. برای مثال، بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild با استفاده از داک میتواند به رزولوشن 900p و نرخ فریم ۳۰ دست پیدا کند.
سه حالت بازی اصلی برای استفاده از نینتندو سوییچ وجود دارد: قرار دادن تبلت روی میز با استفاده از پایه بخش پشتی و استفاده از جویکانها، اتصال کنسول به داک و مشاهده بازی در صفحه نمایش دوم یا استفاده از سوییچ به عنوان یک کنسول دستی که میتوانید آن را به هر مکانی ببرید. البته تعییر بین این سه حالت به سادهترین حالت ممکن انجام میشود: تنها باید کنسول را داخل داک قرار بدهید، آن را از داک خارج کنید یا روی پایه قرار بدهید. البته بعضی از بازیهای خاص وجود دارند که با توجه به نیاز استفاده از صفحه لمسی سوییچ، ممکن است حالت استفاده در داک و تلویزیون را در اختیار شما قرار ندهند.
نینتندو پیش از این نیز اعلام کرده بود که سوییچ یک تجربه «یک صفحهای» است؛ به این معنی که نمیتوانید از بازیهای سوییچ در دو صفحه نمایش به صورت همزمان استفاده کنید. پس نباید فراموش کرد که محتوای سوییچ، یا در صفحه نمایش خود کنسول یا در صفحه نمایش دوم نمایش داده میشود.
کنسول نینتندو سوییچ به همراه دو کنترلر عرضه میشود که جویکان (Joy-Con) نام دارند. درواقع اگر بخواهیم دقیقتر از آنها صحبت کنیم، در جعبه سوییچ، یک جویکان R (جویکان راست) و جویکان L (جویکان چپ) قرار دارد. این کنترلرها از طریق یک ریل موجود در کنسول به بدنه آن متصل میشوند. برای جداکردن جویکانها از بخشهای جانبی کنسول، فقط باید دکمههای مخصوص را که در بخش پشتی جویکان طراحی شده است فشار بدهید و آنها را از سمت بالا خارج کنید. جویکانها میتوانند به صورت جداگانه توسط یک بازیکن استفاده شوند، به یک گریپ مخصوص متصل باشند و یک کنترلر سنتی بازی را تشکیل بدهند، یا هرکدام از آنها توسط یک بازیکن (برای بازیهای دو یا چندنفره) مورد استفاده قرار بگیرد. گفتنی است که هر کنسول نینتندو سوییچ میتواند به صورت همزمان از هشت جویکان پشتیبانی کند. در جعبه سوییچ دو عدد بند نیز وجود دارد که با اتصال آن به جویکان و در دست کردن بند، میتوانید از کنترلر بهتر جویکان اطمینان حاصل کنید.
هر جویکان شامل چهار دکمه است که کارایی مختلفی دارند. جویکان سمت راست، دکمههای ABXY نینتندو را در خود قرار داده است و جویکان سمت چپ، دکمههای هدایت به چهار جهت اصلی را شامل میشود. در هر دو جویکان، جویاستیکهای حرکتی وجود دارند که قابلیت کلیک را – به عنوان دکمه پنجم – در اختیار کاربر قرار میدهند. همچنین، دو دکمه منفی (-) و مثبت (+) نیز در جویکانها وجود دارد که عملکردهای مختلفی از خود نشان میدهند. در کنار دکمههای شانهای که در بخش بالایی و پشتی، دو دکمه نیز در بخش کناری جویکانها (روی ریلهای اصلی) قرار دارد که SL و SR نام دارند. هنگامی که بازیکن از جویکان به صورت افقی استفاده کند، این دو دکمه در نقش دکمههای شانهای استفاده میشوند. کنترلرهای جویکان از حسگرهای شتابسنج و ژیروسکوپ بهره میبرند تا حرکات کاربر را به درستی تشخیص بدهند. به علاوه، جویکان سمت راست یک سنسور مادون قرمز دارد که به آن کمک میکند تا عمق را بهتر تشخیص بدهد و واکنش بهتری به ژستهای حرکتی داشته باشد. هر دو جویکان قابلیت ارسال فیدبکهای هپتیک (چیزی مشابه با ویبره) دارند. در کنار این موارد، باید به وجود سیستم NFC در جویکان سمت راست اشاره کرد.
جویکانها در رنگهای مختلفی قابل خریداری هستند. درکنار رنگ خاکستری، نینتندو نسخهای از کنسول سوییچ را به فروش میرساند که جویکانهای آبی و قرمز رنگ دارند. تا کنون دو نسخه دیگر از این کنسول معرفی شده است که جویکانهای زرد، سبز و صورتی دارند.
نینتندو سوییچ از یک سیستم SoC (سیستم روی چیپ) استفاده میکند که بخشی از خانواده Tegra است. این خانواده از چیپست، توسط شرکت انویدیا تولید میشود و نسخه مخصوص سوییچ، با همکای نینتندو و انویدیا ساخته شده است. در زمان معرفی، نینتندو جزئیات دقیقی را از این سختافزار اعلام نکرد. نینتندو میگوید این یک چیپ اختصاصی بر اساس فناوری خانواده چیپهای Tegra است که بر اساس معماری کارتهای گرافیک GeForce انویدیا ساخته شده است. به گفته این شرکت، فناوری این چیپ اجازه میدهد تا بازیهای سبک در اختیار بخش زیادی از مردم قرار بگیرد. درواقع هدف آنها از استفاده این چیپ، مصرف پایین برق و در عین حال قدرت کافی برای اجرای بازیهای خوب بوده است.
کنسول نینتندو سوییچ از تراشه Tegra X1 شرکت انویدیا استفاده میکند؛ تراشهای با چهار هسته پردازشی Cortex-A57 و چهار هسته پردازشی Cortex-A53 از شرکت ARM که قدرت کافی را در اختیار بازیها قرار میدهد. اما در بخش گرافیک، موضوع کمی متفاوت است. واحد GPU در سوییچ از ۲۵۶ هسته با معماری Maxwell و هستههای CUDA استفاده میکند. بر اساس یافتههای گروه دیجیتالفاندری، هستههای CPU در سوییچ با فرکانس کاری 1.020 گیگاهرتز و هستههای GPU با فرکانسی متغیر بین ۳۰۷ و ۷۶۸ مگاهرتز کار میکنند. هنگامی که گروه iFixit این کنسول را موشکافی کرد، وجود ۴ گیگابایت حافظه رم LPDDR4 در آن تایید شد.
در بخش ارتباطات، کنسول نینتندو سوییچ از استاندارد 802.11ac برای ارتباط بیسیم استفاده میکند. ویژگیهای سختافزاری و نرمافزاری سوییچ، به جدیدترین کنسول نینتندو اجازه میدهد تا ۸ نینتندو سوییچ به یکدیگر متصل شوند و در یک شبکه محلی بازی کنند. بازیکنان در این حالت میتوانند به هرکدام از کنسولها دسترسی داشته باشند و بازی کنند. بلوتوث 4.1 نیز در کنسول نینتندو سوییچ وجود دارد که وظیفه ارتباط با جویکانها را برعهده گرفته است.
سوییچ از یک باتری قابل شارژ ۴۳۱۰ میلیآمپر ساعتی استفاده میکند. این باتری میتواند بین ۲.۵ تا ۶.۵ ساعت از عملکرد کنسول سوییچ را – با توجه به نوع استفاده – در اختیار شما قرار بدهد. برای مثال، میتوانید هنگام بازی کردن بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild، به مدت سه ساعت از باتری کنسول استفاده کنید. این باتری میتواند از طریق قرار گرفتن در داک یا با استفاده از یک کابل USB-C شارژ شود و زمان تقریبی شارژ آن نیز سه ساعت است. هرکدام از جویکانها به یک باتری ۵۲۵ میلیآمپر ساعتی مجهز شده است که عمر باتری تقریبی ۲۰ ساعت را در اختیار کاربران میگذارد. اگر کنسول درحال شارژ باشد، میتوانید به اتصال جویکانها کنترلرهای خود را شارژ کنید.
نینتندو یک حافظه داخلی ۳۲ گیگابایتی در کنسول سوییچ قرار داده است. این حافظه داخلی میتواند از طریق کارتهای میکرو SD تا حجم ۲ ترابایت نیز افزایش پیدا کند. در بدنه کنسول سوییچ، یک جک ۳.۵ میلیمتری هدفون قرار دارد. اگرچه سوییچ به صورت مستقیم از هدفونهای بلوتوث پشتیبانی نمیکند، اما با استفاده از برخی لوازم جانبی و جک ۳.۵ میلیمتری هدفون، این امکان وجود خواهد داشت.
با تمام مشکلات بازی Fallout 76، بازیکنان حداقل از این نکته که بازی لوتباکس ندارد و پرداختهای درون برنامهای محدود به لوازم تزئینی است خوشحال بودند. به نظر میرسد این نکته مثبت هم به زودی از بین خواهد رفت. با لوکتو همراه باشید.
فیلم First Man بر اساس داستان واقعی زندگی نیل آرمسترانگ و سفر او به ماه ساخته شده است. این فیلم چقدر به واقعیت وفادار است؟ با لوکتو همراه باشید.
در نمایشگاه E3 2018 طی کنفرانس سونی استودیو رمدی با دستی پر به میدان آمد و از بازی جدید خود در سبکی شبیه به بازی Quantum Break با نام Control رونمایی کرد. با گذشت چند ماه به تازگی تصاویر پروضوحی از این بازی منتشر شد. با لوکتو همراه باشید.
سریال Titans اولین سریال شبکه اینترنتی DC Universe است که براساس کامیکهای DC ساخته شده است و توانسته رضایت مخاطبان خود را جلب کند. با لوکتو همراه باشید.
در سومین قسمت اخبار هفته به مرور مهمترین اخبار هفته گذشته تا تاریخ ۸ آذر ۹۷ پرداختهایم. با لوکتو همراه باشید.