نقد فیلم Nightmare Alley

این مطلب ممکن است حاوی اسپویلر باشد.

در ابتدای فیلم Nightmare Alley، پیت که در منتالیسم و استنتاج استاد است، به استن، عضو جدید کارناوال اخطار می‌دهد که از این مهارت‌ها به هیچ وجه برای امید بخشیدن به دیگران استفاده نکند زیرا آن‌چه که قربانی او به عنوان امید باور می‌کند، دروغی بیش نیست. کاراکتر استن، شخصیت اصلی فیلم Nightmare Alley، در تمام مدت فیلم روی نوار باریکی بین دروغ و امید قدم برمی‌دارد و فیلم Nightmare Alley، عاقبت راه رفتن روی چنین نواری است.

داستان فیلم Nightmare Alley درباره مردی با بازی بردلی کوپر (Bradley Cooper) است که گذشته خود را می‌سوزاند و بی‌هدف دل به جاده می‌زند. او که هیچ امیدی برای آینده ندارد، با اعضای یک کارناوال آشنا می‌شود و به آن‌ها می‌پیوندد و پس از مدتی، تصمیم می‌گیرد تا از مهارت‌هایی که یاد گرفته است، برای ثروتمند شدن بهره ببرد.

فیلم Nightmare Alley اقتباسی از رمانی به همین نام، نوشته ویلیام لیندزی (William Lindsay) است و گیرمو دل تورو (Guillermo Del Toro)، نویسنده و کارگردان این فیلم که در خلق فضاهای گاثیک استاد است، به خوبی توانسته تا این رمان را به یک اثر سینمایی تبدیل کند. او موفق شده است تا فیلمی بسازد که تماشای آن مانند ورق زدن یک رمان نفس‌گیر و همراه شدن با کاراکتری است که اگرچه از نظر اخلاقی فاسد است، اما سرنوشت او کنجکاوی‌برانگیز است. دل تورو و کیم مورگان (Kim Morgan)، همکار نویسنده‌اش، علاوه بر اینکه داستانی را تعریف کرده‌اند که مانند قدم زدن در یک کارناوال و لذت بردن از شوهای مختلف این کارناوال است، بلکه شخصیت‌پردازی بسیار خوبی دارد.

شاید برای شما جالب باشد

- بهترین فیلم‌های ساخته شده توسط زنان در سال ۲۰۲۱

- نقد فیلم Perfect Strangers

- بازی‌هایی که به جای بازی Assassin’s Creed Valhalla باید تجربه کنید

استن کارلایل، در ابتدای فیلم، کلامی به زبان نمی‌آورد و مانند مخاطب، فقط در حال نظاره گوشه و کنار کارناوال است. او در کارناوال با نمایشی به نام گیک شو آشنا می‌شود. گیک شو در کارناوال‌ها، نمایشی درباره مردی با ظاهری ژولیده بود که گیک خطاب می‌شد، از قفس رها می‌شد و به دلیل اینکه همیشه گرسنه نگه داشته میشد، مرغی را که در قفس پرتاب میشد، شکار می‌کرد و با دندان، سر آن را جدا می‌کرد. در فیلم Nightmare Alley، استن و این گیک بسیار شبیه هم هستند. در واقع، استن نیز فردی رها شده و بی‌هدف است، که مرغی برایش انداخته شده است و او سعی می‌کند با کندن سر آن با دندان، مدتی زنده بماند. داستان Nightmare Alley را شاید بتوان بیش از حد قابل پیش بینی دانست، اما در هر صورت، تماشای رسیدن استن که به آینده‌ای دروغین امید بسته است، لذت‌بخش است. استن را نمی‌توان یک پروتاگونیست یا حتی ضدقهرمان دانست. او کاراکتری شرور و فاسد است که تقریبا از هر فردی که می‌بیند، به نحوی برای رسیدن به منافع خودش استفاده می‌کند. فعالیت او به عنوان یک منتالیست و تماشای مسابقه شطرنج روانی او با دکتر ریتر – با بازی کیت بلانشت (Kate Blanchett) دیدنی است اما گیرمو دل تورو تلاش نکرده تا او را کاراکتری قابل هم‌ذات‌پنداری یا یک قربانی نشان دهد و به همین دلیل، پایان‌بندی فیلم و سرنوشت او، به بهترین شکل ممکن پیاده‌سازی شده است.

فیلم Nightmare Alley به شدت به بازیگرانش وابسته است. البته اگر یک فیلمساز قصد دارد فیلمی شخصیت‌محور و با رگه‌هایی از نوآر بسازد، باید بازیگرانی مناسب و توانمند را انتخاب کند و گیرمو دل تورو نیز در این کار سنگ تمام گذاشته است. بازیگران فیلم همه هنرمندانی شناخته شده و توانمند هستند که کار خود را به شکلی بی‌نقص انجام داده‌اند. رونی مارا (Rooney Mara) در نقش دختری ساده و معصوم و کیت بلانشت در نقش زنی اغواگر، عالی هستند و بردلی کوپر، ستاره فیلم، یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های خودش را به جای گذاشته است. بردلی کوپر که ذاتا دارای کاریزمای یک ستاره نوآر است، به خوبی در قالب استن کارلایل فرو می‌رود و تضاد بین ظاهر گول‌زننده و باطن کثیف و فاسد استن را به بهترین شکل تجسم کرده است.

گیرمو دل تورو کارگردان صاحب‌سبکی است و فیلم‌های او دارای جلوه‌های بصری منحصربفردی هستند که به راحتی توسط مخاطب شناسایی می‌شوند. فیلم Nightmare Alley نیز از این قاعده مستثنا نیست. نه تنها دن لاستسن (Dan Laustsen)، مدیر فیلمبرداری Nightmare Alley، نماهایی دیدنی و مسحورکننده را ثبت کرده است، تیم طراحی صحنه و لباس فیلم با استادی موفق شده‌اند تا به هر نما هویت بدهند و لوکیشن‌های فیلم، به اندازه کاراکترهای برجسته‌ای که در آن‌ها قدم می‌گذارند، چشمگیر هستند. طراحی لباس کاراکترها فقط به منظور همخوانی و سازگاری با پس زمینه فیلم صورت نگرفته است و به هر کاراکتر، رنگ و لعابی منحصربفرد بخشیده است. طراحی صحنه فیلم نیز به گونه‌ای است که هر لوکیشن در فیلم، فضایی زنده و گیرا دارد. کارناوال در عین حال که جذاب است، می‌تواند ترسناک باشد اما این مطب دکتر ریتر است که به خوبی حس ناامنی و تردید را منتقل می‌کند. تحت کارگردانی گیرمو دل تورو، فیلم Nightmare Alley، ملغمه‌ای بی‌نظیر از فضاسازی گاثیک و نوآر است.

فیلم Nightmare Alley، حکایتی جذاب و تماشایی از فردی است که با فروختن دروغ به عنوان امید به دیگران به ثروت می‌رسد اما خودش قربانی دروغی است که به آن امیدوار شده است. اگرچه داستان فیلم به شدت قابل پیش‌بینی است، پیچش داستانی چندان تکان‌دهنده‌ای ندارد و کمی بیش از حد طولانی به نظر می‌رسد، اما در مجموع، Nightmare Alley، یک فیلم هیجان‌انگیز با بازی عالی بردلی کوپر و فضاسازی فوق‌العاده‌ای است که مانند آن را به ندرت می‌توان یافت.