نقد فیلم The Power of the Dog

جین کمپیون (Jane Campion)، کارگردان برجسته و مطرح نیوزیلندی، پس از ۱۲ سال به سینما بازگشته است و با جدیدترین فیلم خود، The Power of the Dog، به سینما روح و جانی تازه دمیده است. اثر جدید جین کمپیون را می‌توان هم‌رده بهترین فیلم‌های او، از جمله Piano و Bright Star و بی‌شک یکی از بهترین فیلم‌های دهه اخیر سینما دانست.

فیلم The Power of the Dog، داستان دو برادر مزرعه‌دار گاوچران متمول است که مزرعه خانوادگی خود را اداره می‌کنند و از نظر شخصیتی بسیار با هم تفاوت دارند. زمانی که جرج – با بازی جسی پلمونز (Jesse Plemons) – عاشق رز، مادر تنهایی می‌شود که مهمان‌سرایی را به همراه پسر نوجوانش مدیریت می‌کند، فیل – با بازی بندیکت کامبربچ (Benedict Cumberbatch) – صریحا با این رابطه مخالفت می‌کند و انزجار خود را مخصوصا نسبت به پیتر – با بازی کودی اسمیت مک‌فی (Kodi Smith-McPhee)، پسر رز نشان می‌دهد.

فیلم The Power of the Dog به قدری زیبا و در عین حال، قابل لمس و دلنشین است که تماشای آن هیچوقت خسته‌کننده نمی‌شود؛ حتی اگر در میانه‌های داستان، همه چیز کمی بیش از حد کش‌دار به نظر برسد. نحوه‌ای که جین کمپیون و آری وگنر (Ari Wagner)، فیلمبردارش، از محیط زیبای منطقه مانیوتوتو استفاده کرده‌اند و تصاویر زیبا و شاعرانه‌ای را خلق کردند، بی‌نظیر و تکرار نشدنی است. این دو توانسته‌اند از این محیط زیبا به خوبی در به نمایش گذاشتن شخصیت‌های چندلایه خود بهره ببرند. فیلم The Power of the Dog، نه تنها از نظر بصری، یکی از زیباترین فیلم‌های سال است، به خوبی نشان می‌دهد که چرا جین کمپیون را یکی از بهترین فیلم‌سازان معاصر می‌دانند.

فیلم The Power of the Dog، داستانی را تعریف می‌کند که نه قرار است شعارزده باشد و نه قرار است به مخاطب خود موضوعی جدید یاد دهد. شخصیت‌های پیچیده این فیلم، در نمای کلی، انسان هستند. انسان‌هایی که اتفاقات و احساسات پیچیده‌ای را از تجربه می‌کنند و به واسطه آن‌ها، تبدیل به شخصیت‌های منحصربفردی می‌شوند که نمی‌توان با آن‌ها هم‌ذات‌پنداری نکرد. البته فیلم The Power of the Dog، قرار نیست به بررسی کاراکتر بپردازد اما هم فیلم داستان محوری است و هم شخصیت محور. در واقع، جین کمپیون به خوبی توانسته تعادلی بی‌نقص بین شخصیت‌پردازی و داستان پردازی ایجاد کند و نتیجه، فیلمی است میخکوب‌کننده با شخصیت‌ها و داستانی که پس از پایان فیلم، مخاطب را رها نمی‌کنند. پایان‌بندی خیره‌کننده و درخور فیلم نیز اگرچه حکمی قطعی برای داستان کاراکترهای فیلم است و تماشاگر را بدرقه می‌کند، اما این انسانیت بین کاراکترها است که هیچگاه از ذهن مخاطب پاک نخواهد شد.

زوج محوری فیلم، فیل و پیتر، یکی از بهترین روابط انسانی روی پرده سینما در سال‌های اخیر را به نمایش گذاشته‌اند. فیل، شخصیتی است که ویژگی‌های مردانگی سمی را دارد و از نمایش آن نیز ابایی ندارد و در عین حال، متوجه نیست که این رفتار سمی، چگونه امیال درونی و احساساتش را سرکوب کرده است و از او هیولایی هار و وحشی به نمایش گذاشته است. در نقطه مقابل او، پیتر را داریم که اگرچه شکل و شمایلی انسانی ضعیف را دارد که انگار هنوز به بلوغ جسمی نرسیده است، اما از طرف دیگر، بسیار باهوش و باذکاوت است و کنترل خوبی روی افکار و احساسات خود دارد. فیل و پیتر در ابتدای فیلم، در دو جبهه مقابل هم به نظر می‌رسند اما هر دو به نحوی در حال جنگیدن برای تثبیت سلطه خود هستند و در عین حال، به خوبی هم‌دیگر را کامل می‌کنند. جین کمپیون، هنرمندانه از خلق تیپ کاراکتر و نمایش خصایص کلیشه‌ای در به تصویر کشیدن دو کاراکتر محوری خود صرف نظر کرده است و انسان‌هایی را خلق کرده که هم بسیار آشنا به نظر می‌رسند و هم مخاطب را شگفت‌زده می‌کنند. فیلم The Power of the Dog، دارای شخصیت‌های پیچیده‌ای است اما این پیچیدگی به هیچ وجه باعث نشده تا داستان و رابطه بین کاراکترها، برای مخاطب معمای روبیک چندوجهی گنگی باشد که او را از تماشای فیلم پس بزند، بلعکس، فیلم The Power of the Dog، با وجود پیچیدگی‌های شخصیتی کاراکترهایش، به خوبی مخاطب را درگیر می‌کند و او را از نظر احساسی تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شاید برای شما جالب باشد

- بهترین سریال‌های جدید سال ۲۰۲۱

- نقد سریال Hawkeye

- نقد فیلم Spider-Man: No Way Home

به لطف کارگردانی و نویسندگی بی‌نقص جین کمپیون، بازیگران فیلم The Power of the Dog بهترین نقش‌آفرین‌های تاریخ حرفه‌ای خود را به نمایش گذاشته‌اند. جسی پلمونز همواره عالی، در نقش جرج، شیمی بی‌نظیری با کریستن دانست دارد که البته با توجه به اینکه این دو در دنیای واقعی، با هم زندگی مشترکی دارند، چندان عجیب نیست اما با کارگردانی جین کمپیون، شاهد بهترین بازی‌های این دو بازیگر فوق‌العاده هستیم. کودی اسمیت مک‌فی نیز با بازی در نقش پیتر، توانسته خود را بازیگری خیره‌کننده به نمایش بگذارد. بندیکت کامبربچ نیز به عنوان فیل، حضوری تسخیرکننده در مقابل دوربین دارد و تک تک حرکات یا ایستایی او در مقابل دوربین یا در پس زمینه، تماشایی و چشم‌نواز است. تیم بازیگری فیلم The Power of the Dog به قدری عالی است که چنین داستانی را نمی‌توان بدون آن‌ها تصور کرد.

فیلم The Power of the Dog ارزش ۱۲ سال انتظار را نه فقط برای دوست‌داران سینمای جین کمپیون، برای دوست‌داران سینما داشته است. این فیلم، به لطف هنر بی‌نظیر جین کمپیون، نویسنده و کارگردان آن، اثر هنری زیبا و خیره‌کننده‌ای است که ذهن و قلب مخاطب را با خود راهی سفری تکرارنشدنی می‌کند و داستانی انسانی را برای او به نمایش می‌گذارد. فیلم The Power of the Dog یکی از بهترین آثار هنری تاریخ سینما است که الگویی در فیلمبرداری، طراحی صحنه و لباس و مخصوصا بازیگری، نه فقط در ژانر وسترن، بلکه در سینمای مدرن خواهد بود که این روزها به شدت از انسانیت خالی شده است.